Auta z tablicami rejestracyjnymi zaczynającymi się od SJZ dominowały na przydworcowym parkingu. To chyba najlepszy dowód świadczący o tym, jak ważny dla mieszkańców mojego rodzinnego miasta jest kolejowy problem.

Najważniejszym powodem likwidacji kolei w Jastrzębiu–Zdroju były koszty. Ich prawdziwą wysokość poznaliśmy dopiero po 18 lutego 2001 roku, kiedy ostatni pociąg odjechał w stronę Pawłowic. Kiedy dwadzieścia lat temu głosowałem przeciwko tej decyzji, niewielu radnych podzielało moją opinię. Dziś nikt nie ma żadnych wątpliwości, że wydatki, jakie wiązały się z utrzymaniem linii kolejowej byłyby niewspółmiernie niskie w porównaniu do kosztów, jakie ponosi największe miasto w Polsce bez dostępu do kolei. Likwidując „ żelazną drogę”, zlikwidowaliśmy wiele szans na rozwój miasta. Nie ma zbyt wielu chętnych na inwestycje w mieście daleko od torów.

Przez kolejne lata wiele mówiło się o potrzebie odbudowy torów, tyle że tylko się mówiło. Temat jak bumerang wracał podczas każdych kolejnych wyborów. Koszty, które doprowadziły do likwidacji kolei, teraz stały się największą przeszkodą w jej odbudowie. Jak mantrę powtarzali to kolejni premierzy i śląscy marszałkowie z koalicji PO- PSL. Do zmiany tej narracji doszło wtedy, kiedy nastąpiła zmiana u steru władzy. Najpierw w Warszawie. Dopiero rząd PiS powołał do życia program „Kolej +”.

Kolejnym ważnym krokiem na drodze do powrotu kolei do Jastrzębia – Zdroju były wybory do władz samorządowych województwa śląskiego. Powołany przez Prawo i Sprawiedliwość zarząd województwa śląskiego zapalił na semaforze zielone światło i realizacja kolejowego projektu mogła bez dodatkowych przeszkód ruszyć z miejsca. Konkretnym efektem będzie umowa, jaką 9 listopada podpisze PKP Polskie Linie Kolejowe S.A. z zarządem województwa śląskiego. Obejmuje ona opracowanie Studium Projektowo- Technicznego oraz realizację robót budowlanych projektu - „ Uzupełnienie sieci kolejowej o połączenie kolejowe Jastrzębia -Zdroju z Katowicami”.

Okazuje się, że chcieć znaczy móc, tylko trzeba chcieć.