Dlo dziecek i młodzioków tako zima to cosik nowego. Ponikierzi w swojim krótkim życiu niy widzieli jeszcze tela śniega ani takich zaspów. Tak po prowdzie to i my już o nich zdonżyli zaboczyć i łodbadać tyż. Ciepłe kożuchy wisiały odłogiym w szrankach, a w pywnicach i na gorach ruściały sonki i ślyndzuchy. I łoroz tako zima ! Przi tych dwadziystostopniowych mrozach szło se uszy abo i co inkszego łodmrozić. Żeby jeszcze yno to, ale na trotuarach boło tak gładko, że zaczym zaszłach do sklepu po chlyb i konsek miynsa na łobiod, wyprawiałach po drodze roztomajte balety. Trza boło pieronym dować pozór, żeby niy ukiołzdnońć i szłapow niy połomać. Jedyn roz dżistłach, tela że miałach szczyńście, bo to boło miynkie londowanie - czyli na rzić. Nim sie pozbiyrałach to trocha zetrwało i poradza se forsztelować jako na tyj gołolodce miałach komiczno forma. Dobrze, że prawie żodyn z somsiadów tamtyndy niy przechodzioł.Za to dziecka majom kupa uciechy z takij zimy. Nareszcie mogom pokiołzdać i posjyżdżać z górek. Jakoś yno mało widać takich na ślyndzuchach, nartkach abo sonkach. Z mody wyszły, czy co ? A możno som za drogie i łojców niy styko ich kupić ? Kieryś dziyń, jak szpacyrowałach z psym kole górki za naszymi familokami, przifilowałach na czym dziecka teraz jeżdżom. Jedni zubrowali na kolorowych hercówach z miynkigo plastiku , drudzy zasik na nelonowych bojtlach. Wiycie jaki mieli szwong ? Sonki majom na noc!. Aż mi sie zrobiyło żol, że niy mom tela lot co łoni. Prziszła mi pierońsko chyńć tyż se tak posjyżdżać na bojtlu.Potym, kiedych prziszła do dom, dugoch nad tym myślała. Padałach se - a czemu bych niy mogła sie karnońć i spróbować, jako wyglondo jazda na bojtlu ? Nic Erwinowi niy godałach, yno po kryjomku zaczłach szukać pasownego na moja rzić bojtla. Miałach ich połno, ale wszystkie zdowały mi sie za małe. Już myślałach, że z mojigo pomysłu nic niy wyndzie, ale kukłach jeszcze do szranku w antryju, kaj Erwin chowie roztomajte kwańty. I znodłach coś dlo sia ! Wiycie co ? Stary ortalioniok. Swinyłach go wartko w wyrfelek i wstyrkłach do kapsy w jakli. Kole poł jedynostyj w nocy łoblykłach sie, zapłach psa i cisna na dwór. Erwin jakoś podejrzanie na mie zaglondoł, ale padałach mu, że pies mo durfal i trza z nim jeszcze przed spaniym wylyźć. A pies choćby czuł, że rychtuje sie dobro zabawa, bo gzuł tak, że mój chopeczek rychtik myśloł że go zamorzyło.Na górce o tyj późnyj godzinie niy boło już żodnego. Wydropałach się zaroz na wiyrch, na ziymi porozkłodałach ortalioniok i se na nim zicłach. Trocha sie bołach, bo górka boła tak wykiołzdano, że aże blyszczała. Padałach se - pierocha, jak się kaj po drodze rozczasna, to mie sam żodyn do rana niy znojdzie. Ale że bez te rozmyślanie zaczło mie w zadek uziombać, a pies już tyż czekoł niyciyrpliwie na moja decyzjo, uznałach że jada. Odpychłach się trocha szłapami i jak odrzutowiec pogzułach na doł. Ludzie, jako to boła jazda !!!! Przi moji wodze miałach tuplowano gibkość.Zaczłach sie śmioć sama do sia, jak jaki waryjot. Pies niy wiedzioł co się zy mnom robi i zaczon szczekać na cołki karpyntel. Miałach chyńć jeszcze roz sjechać, ale przi takim larmie, jakie pies robioł niy mogłach se pozwolić. Przeca ludzie by zaroz z łokiyn zaczli pieronić. Wól, niy wól zapłach psa na posek i pocisłach nazot do dom. Bołach jednak rada, że tyn jedyn roz mi się udało. Mogłach se choć na chwila przipomnieć dziecińskie czasy, tak radosne i szczynśliwe.
Komentarze