Burmistrzanka – cz. III
Niy wiadomo yno, czamu żodyn z tych karlusow niy poznoł, że Andrzej to taki som cygon jak młody Balcer. Możno beztoż, że w beczce wina, kero stoła pod dymbym, dno przeświycowało abo tyż zamiast na upo...
Po naszymu
Opowiostka wigilijno
– Dzieci, mom do was fajno nowina – pedziała mama po obiedzie. – Tegoroczne świynta bydymy u starzikow obchodzić. Jutro siodomy do cuga i jadymy do nich.
Burmistrzanka – cz. II
Było wtedy w Żorach dużo bogatych, sztramskich karlusow, piyknych jak malowane lalki, kerzi sie chcieli burmistrzowyj cerze przipodobać. Chocioż byli to synki z dobrych domow, kusiła ich chyńć zostani...
Burmistrzanka – cz. I
Jak sie Marta narodziyła, to jeszcze żodyn niy wiedzioł, co to za zbestwione i zochciywne dziecko bydzie. Hebama – kero jom odbiyrała – zaroz pedziała łojcu Marcinowi, że bydom śniom mieli...
Gichta – cz. V
Utopkowi sie uszy od gańby zaczerwiyniły. Jeszcze takij chrubyj baby na łoczy niy widzioł, a co dziepiyro poprzoć sie z takom. Otworził z ciekawości gymba choby mały bajtel. Hilda wylazła z wody i idz...
Gichta – cz. IV
Zawołoł „Rudi” do sia Jorgusia jąkały i godo:– Od dzisioj, żeby my dalij w zgodzie żyli, musicie wiynkszo flaszka nosić! Powiydz to tym twojim kamratom, „zieleźnikom”, ro...
Gichta – cz. III
Ledwo sie znojdli pod tym drugim stromym, a tu jak niy gwizdnie do tego, kaj przedtym stoli! Yno drzizgi leciały, a w łoczach same gwiazdy wszyjscy widzieli. Cołko godzina trwało te bombardowanie.
Gichta – cz. II
Wszystko utopkowi pasowało. I to, że gryfno Waleska przichodziyła ze swojom służbom nad jego stow, że targali synki dlo nij mamałuszki z jego stawu i ryby chytali tyż w jego stawie, ale jedno go mierz...
Gichta – cz. I
Bardzo downo tymu, kiedy wszystkie utopki w rzyce Rudzie żyły jeszcze w wielkij zgodzie, przikludziyła sie nad paruszowski stow strziga Matilda
Kregulec – cz. III
Kregulec był znany szyroko i daleko, bo sioł postrach tam, kaj sie pokozoł ze swojom bandom.
Kregulec – cz. II
Posiadłość Wańka leżała w dolinie miyndzy niywielkimi górkami porosnytch gynstymi lasami. Dostoł to za nagroda za długi walczynie przi boku ksiyńcia w Ziymi Świyntyj, totyż na pamiyńć o tym doł wiosce...
Kregulec – część I
Bardzo downo tymu niyjaki Miyszko, kery był piyrszym ksiyńciym śląskim, postawiył wielko warownia nad brzegym Odry, keryj dali na miano Racibórz.
Mulorz VI
Tonuś, jak to usłyszoł, zaroz se przipomnioł o tyj Cygonce, kero Zefkowi wtedy wrożyła. Był wtedy śnim we Staroku przeca. Teraz se to do kupy poskłodoł i już był w doma. Godo do swojich „szna...
Mulorz – cz. V
Roz-dwa sie znojd w tym miejscu, w kerym mu „Jaroszek” kozoł „zbójnickigo skarbu” szukać. Godali jedni na te miejsce „Odnoga”. Tu go jednak sztopło na całego. Brzo...
Mulorz – cz. IV
Kwiotek mu droga rozświytloł naokoło i szoł se Zefek po zielonym lojfrze ze zajynczego szczowiu, przeplotanego biołymi kwiotkami siodmoczkow. Czworolisty, kokoryczki i szyrokolistne kruszczyki rozs...
Mulorz – cz. III
Jak ci sie udo w całkości przinieść tyn kwiotek du dom, to drab rano, zanim słońce wylezie, gnej na Kyncyrz, przelyź przez Ruda i rzyń ku losku, tam kaj te młode brzozki rosnom.
Mulorz – cz. II
Wszystkich zamurowało, żodyn sie niy śmioł ruszyć, bo zaroz te psy zaczły wyrczeć i zymbiska szczyrzić, a łoczy im błyszczały zielonozłotym światłym. Sojczyno stoła w siyni i cofła sie do zadku. Siągł...
Mulorz – część I
Józef Pochcioł z Rownia mioł ciynżko robota – mularka to niy to samo, co siedzieć kańś w biurze i filerym szkryflać literki po jakiś tam biołyj szkartce papiorzannyj.
Anusia – cz. VI (ostatnia)
Jak już sie znojdli na rybnickim rynku, Ludwik wrzeszczoł na tego kyndroza rostomajnte komyndy, kere sie koniom noleżom, ale kaj tam świni do takich „ułańskich” komynd.
Anusia – część IV
Ostatni zawody, kere im wymyśliła, przeszły do historie naszego miasta Rybnika.
Ostatnie Komentarze