30 czerwca w siedzibie rybnickiego Oddziału ZUS przy ul. Jankowickiej odbyła się konferencja „Praca w Unii – poznaj swoje prawa”. W ogólnodostępnym spotkaniu mogli uczestniczyć wybierający się do pracy za granicą, już tam pracujący oraz pracodawcy. ZUS zaprosił także przedstawicieli: Powiatowego Urzędu Pracy, Narodowego Funduszu Zdrowia i Urzędu Skarbowego w Rybniku oraz Powiatowego Centrum Kształcenia Ustawicznego w Wodzisławiu Śląskim.
Znawcy tematu udzielali przydatnych informacji o specyfice zagranicznych rynków pracy, prawach, jakie tamże przysługują zatrudnionym, korzystaniu z opieki zdrowotnej, zasadach rozliczeń z ZUS-em i urzędem skarbowym.
W oparciu o materiały konferencyjne przygotowaliśmy poradnik z najistotniejszymi informacjami dla wszystkich wybierających się do pracy poza granice naszego kraju.
Gdzie szukać pracy?
Najskuteczniejsza jest baza danych Europejskich Służb Zatrudnienia EURES. Zawiera oferty pracy z 31 krajów Europy, a ponadto wiadomości o aktualnej sytuacji społeczno-ekonomicznej, warunkach życia i pracy za granicą. Informacje są dostępne na stronie internetowej: www.eures.europa.eu (ma ona odnośniki tłumaczeń, wystarczy kliknąć na ikonkę „pl”, a wszystkie informacje wyświetlą się po polsku).
Inna opcja to skorzystanie z pomocy urzędu pracy, względnie znajomych, którzy już w danym kraju pracują. Z dystansem natomiast należy traktować oferty pracy zamieszczone w prasie. Unikać zwłaszcza należy ofert z podanym tylko numerem telefonu komórkowego.
Korzystając z pośrednictwa agencji zatrudnienia i pracy sezonowej zawsze trzeba sprawdzić, czy działają one legalnie, czy zawarły umowę z zagranicznym pracodawcą. Polskie agencje muszą mieć wpis do rejestru agencji zatrudnienia potwierdzony certyfikatem. Można to sprawdzić na stronie www.kraz.praca.gov.pl.
Żądać umowy
Za pośrednictwo agencja nie może pobierać innych opłat niż koszty, jakie faktycznie poniosła, czyli za: dojazd i powrót osoby skierowanej do pracy, badania lekarskie lub tłumaczenie dokumentów. Wszystkie te opłaty muszą być zapisane w umowie zawieranej z osobą kierowaną do pracy za granicą. Należy wręcz domagać się spisania takiej umowy, która nadto musi zawierać: nazwę zagranicznego pracodawcy, okres zatrudnienia, warunki pracy, płacy, należne świadczenia.
Jeśli agencja domaga się opłaty administracyjnej – najlepiej odwrócić się i wyjść.
Ważne dokumenty
Oprócz paszportu lub dowodu osobistego, potwierdzających tożsamość, należy skompletować następujące dokumenty: CV w formie papierowej (warto mieć kilka egzemplarzy) i na płycie CD lub innym nośniku; tłumaczenia dokumentów potwierdzających doświadczenie i kwalifikacje zawodowe; zdjęcia legitymacyjne (potrzebne np. do formularza rejestracji).
Nie należy wyjeżdżać z pustym portfelem. Niektóre kraje wręcz wymagają określonej kwoty na początek, czyli na: utrzymanie, transport czy ewentualny powrót do domu. W Czechach np. jest to 8 tys. koron, w Irlandii 1,3 tys. euro, w Hiszpanii 700 euro, w Wielkiej Brytanii 1 tys. funtów. Warto zaopatrzyć się w numery i adresy polskich placówek dyplomatycznych: ambasad i konsulatów oraz instytucji w danym kraju: zwłaszcza lokalnego urzędu pracy, komisariatu policji, inspekcji pracy. I na koniec język. Z polskim nic albo niewiele zwojujemy w zachodnich krajach Europy. Ważne więc, żeby w stopniu komunikatywnym znać choćby język angielski.
Komentarze