ZUS przy ustalaniu renty czy emerytury uwzględnia okresy płacenia składek na ubezpieczenie społeczne w państwach Unii Europejskiej oraz Islandii, Liechtensteinie, Norwegii, Szwajcarii i tzw. państwach umownych (np. USA, Kanada, Australia czy Macedonia), jeżeli zależy od tego nabycie prawa do świadczenia lub pozwoli na osiągnięcie wyższej emerytury.
Osoby, które opłacały składki za granicą i w kraju, nie muszą składać wniosku o emeryturę lub rentę we wszystkich państwach, gdzie pracowały. Jeżeli mieszkają w Polsce, robią to w jednym z oddziałów ZUS realizującym umowy międzynarodowe (Nowy Sącz, Tarnów, Opole, Łódź, Warszawa, Szczecin) lub za pośrednictwem jednostki właściwej terytorialnie. ZUS rozpatrzy uprawnienia do polskich świadczeń i przekaże wniosek do innego państwa. Co ważne, nasze prawo nie przewiduje zawieszenia lub zmniejszenia polskich świadczeń ze względu na pobieranie zagranicznych emerytur lub rent. Tak więc jedna osoba może otrzymywać kilka emerytur.
Natomiast w stosunkach polsko-niemieckich obok przepisów unijnych dodatkowo stosowana jest polsko-niemiecka umowa z 1975 roku. Na jej mocy emeryturę lub rentę przyznaje i wypłaca tylko instytucja tego państwa, w którym dana osoba mieszka, biorąc pod uwagę sumę okresów ubezpieczeniowych w obu krajach. Dopuszczalne jest transferowanie świadczeń ZUS za granicę, jeżeli uprawniony wyemigrował.
Komentarze