Jednako troszka im to zetrwało: dość długo szukali fachmana, bo małokery chcioł taki duperele robić! W końcu kamratczyn chop sie wkurził a padoł, że łaski niy potrzebuje! Mo dwie rynce a gowa na karku, bezto zrobi se to som i za darmo! I na tym łostało.
Jeszcze wczas rano we tyn som dziyń, kej nos Maryjka zaprosiła na łobiod, robił jakiś poprawki we kuchyni. Łona po nim wszystek wyporzondziła, chocioż sie śpiychała do roboty. Tyn rychtik dobry łobiod miała nawarzić jeja cera, jak we połednie przijedzie nazod ze sztudyrowanio.
Zupa była isto piyrszorzyndno, jeszczech taki niy jadła! Bezto pytałach zaroz ło przepis. Kamratka gibko znodła kartki ze starego hefta a napisała go nom wszystkim bez kalka. Zaroz potym jeja dziołcha prziniosła ze kuchynie miynso na wielgim talyrzu, a we szklannej misce modro kapusta. Padała nom tyż, że chnet bydom kluski: czorne i biołe, ale sie jeszcze zdziebko muszom warzić! Za kwila zawołała do kuchyni mamulka, a cosikej tam konferowały, a potym łobie wparowały do izby ze miskami połnymi kluskow.
Jo ni mom rada, jak mi co leży na wontrobie, bezto żech se nabrała tych biołych, ale nasza biurowo szefowo, pani Bernadka, wolała te drugi. Już jak ich suła na talyrz, zdały mi sie jakiś ciynżki, ale dziepiyro jak jedna dłubła widełkom a kluska sama wystrzeliła do łokna, to żech se pomyślała, że cosikej je śnimi niyrychtik! Maryjka rozpoliła sie na gymbie jak szyna a skoczyła ku stołu te kluski pomacać: były twarde jak kule do armaty!
– Coś ty do nich dała? – spytała sie swoji cery.
– No przeca yno monka! Jak sie skończył jedyn bojtel, toch wziyna tyn drugi tyż napoczynty...
– Ale jo miała yny jedyn bojtel! – przerwała cerze mamulka, a łobie skoczyły do kuchynie na wizjo lokalno.
Wtynczos gowa we dźwiyrze wsadził Maryjczyn chop, a spytoł sie:
– Marysia, niy skowałaś mi rano kaj tytki ze gipsym, bo jo zaroz kapka byda potrzebowoł!
Teroz to my już były w doma!
Komentarze