Familijo
Nojprzod som dycki tatulek a mamulka, a potym dziepiyro przidom dziecka, co ich tak bydom mianować. Czasym we familiji som jeszcze starka a starzik, ale teroz we familokach to se mało spotyko.
Moji łojcowie postawili chałpa, co w ni teroz miyszkom. We sześdziesionte latach ciynżko sie budowało: wszystek, krom piosku było na przidział, a tyn przidział był taki maluśki, że sie chałpa po konsku lepiło! Nasi stawiali chałpa bez dziewiyńć lot. Fachmanow do roboty tyż niy szło dostać, bezto kożdy, co coś tam troszka umioł, był dobry. To niy dziwota, że ściany we rogach som troszka krziwe, a puc bulaty, ale tatulek a mamulka do tych murow konsek serca wsadzili i to sie teroz czuje!
Łońskigo roku planowali my łobulić stary kachlok, bo wszyjscy chcieli, coby postawić na tym miejscu kominek, ale mój chopeczek go wyrychtowoł, pomalowoł dźwiyrka a kachlok łostoł! We Nowy Rok, jak my se wele niego familijom siedli, to nasze dziecka (po czyńści już żonate a dzieciate) padali, że teroz rozumiom, co znaczy „łognisko domowe”, a potym długo my spominali starzikow a wszystek, co sie we naszej chałpie za tela lot zdarziło.
Nasza cera sie prziznała, że dziepiyro, jak miała piyńć lot, kapła sie, że mama a tata majom jeszcze jakiś insze miana.
Dzieckom sie zdo, że łojcow a starzikow mieli dycki a wiecznie żyć bydom, bezto małokedy im pedzom, że im przajom! Łojciec mi umrził, jak mie było bez trzidziyści, alech tyż niy znodła czasu, coby mu to pedzieć, ale ze drugi strony to jo se myśla, że łon to wiedzioł tak samo, jak jo teroz wiym, że moji dziecka mi przajom. Jak żech sie rozchorowała, to łoni bardzij sie przejmowali jak jo!
Dopoki żyjom łojcowie abo podwiel stoji jejich chałpa a radzi nos tam widzom, to nom sie zdo, że do tej familiji porzad jeszcze noleżymy! Jak przijadom do Polski dziecka łod mojigo bracika, dycki sie u nos stawiom. Teroz, jak som już wielgie, czynsto sie pytajom ło starki Anki a starzika Huberta, chocioż żodnego za żywa niy widzieli, bo wiedzom, że sam je jejich familijo a dycki czeko na nich miejsce przi stole. Dobrze wiedzieć, że jest taki miejsce na świecie, kaj porzad na nos czekajom.

Komentarze

Dodaj komentarz