– Tego niy ruszej, bo to je „hajc” abo „sii”, tamtego niy bier do rynki, bo sie urżniesz, tam niy ciś pazurow, bo bez nich łostaniesz! – tak mie sztyjc za bajtla starsi warowali, ale jo mało ze tego rozumiała i jak wszystki dziecka robiłach po swojimu. Jak niy pomogło łostrzygani, to trza było bajtli bardzi postraszyć. Tych nojmyjszych straszyło sie bebokami. U nos czorne beboki ze wielgimi świyconcymi łoczami siedziały pod starczynym łożkiym. Starka tam miała skowane we skrzince roztomańte rzeczy po starziku Johanie, co rod szewcowoł, bezto dowała pozor, coby my sie do nich niy dobrali. Straszyni bebokami, co porywajom dziecka, działało tak długo, podwiel moj bracik niy dorwoł tatulkowej taszylampy! A potym na pojstrzodku izby wylandowoł drajfus, a tasza ze dratwom a szydłami.
Starsi porzad dzieckom jaki nudle na nos wiyszali, a liczyli na to, że gupie bajtle im uwierzom. Jedni to robili, jak dziecka były za fest dociyrne, insi, bo dzieckom przoli a radzi bojali!
Jak porobili miejski radiowynzły a pozakłodali we chałpach kołchoźniki, to mój bracik, co mu ze sztyry lata było, zaroz sie zainteresowoł, jak to je, że tako skrzineczka sama godo! Nasza starka, co już miała dość tej jego ciekawości, padała mu, że we pojstrzodku siedzi taki mały chopek, co niy śpi, yny dziyń a noc faflo, ale drogo jom potym tyn szpas kosztowoł, bo synek przi nojbliższej prziwiliji kołchoźnik rozebroł na tajle, cołki szczyńsci, że niy był do prondu załonczony!
Szła żech kaj ze starkom, to mi dycki przipominała: dej pozor a patrz pod nogi, bo mi kaj liźniesz abo do wody wleziesz! Jo jednako rada zaglondała na boki, kolana żech miała sztyjc połobijane, a czasym to i grucza na czole, bo jak mi sie co zapodobało, to żech ło świecie zapominała.
Jak żech ze starzikym szła do lasa, to sztyjc słyszałach, coby dować pozor pod nogi, bo korzyńska ze ziymie wystowajom, ale godoł tyż, że mom sie dziwać po stromach a krzokach. Ze poczontku to jo se myślała, że łon mo strach, coby na nos jaki wilk abo ber ze krzow niy wyskoczył, ale potym żech sie kapła, że starzikowi szło ło to, żebych poznała leśny żywot!
Dać se pozor jednako nigdy niy zawadzi!
Komentarze