Coż kej piniyndzy ni ma! Dziecka na kolonije posłać – tyż za drogo! A feryje u starki abo starzika? Kej wszyjscy we familoku miyszkajom. No i momy kupa starości!
U nos w doma dziecek było piyńć, ale dycki my sie starali, coby bez lato pojechać na jakoś wycieczka tam, kaj było co połoglondać! Do wieczora tak sie bajtle umordowały, że czasym posnyły przi wieczerzy, a do dzisio spominajom te noce pod namiotym! Nojwiyncy to my flugowali po Szlaku Jurajskim abo we łokolicach Krakowa, bo my tam czynsto ze chopym za modu jeździli. Roz za czos skoczyło sie tyż do gorów, ale niy do Wisły, bo tam bez lato je kupa norodu, yno do Jaworza abo Nałęża (kole Bielska-Białej). Tam szło poszpacyrować cołkimi kilometrami wzduż rzyczki a łoddychnońć świyżym luftym, bo auta tam niy jeździły! We „chudych latach” kej piniyndzy ani na to niy było, to my robili wycieczki na kołach. Nikedy jedne koło musieli my pożyczać, ale dycki nom dobrzi ludzie pomogli i dzisio im za to dziynkuja!
Jednego roku zgodały my sie ze kamratkom, że jeji dziecka tyż nikaj na feryje niy jadom, a bezto sie im łogromnie mierznie we chałpie siedzieć.
– No bo powiydz sama, kaj tu sie ruszyć, jak we tych naszych Żorach nic ciekawego ni ma? – padała i tu sie łoszydziła, bo to yno tak napozor wyglondo!
Kożdy tydziyń my se potym robiły ze dzieckami jedna wycieczka piechty abo na kołach: do źródełka, na Bies, do stowkow we lesie, na Gichta, do Dymbu Maryjnego, do Dębiny, polami do Krzyżowic a Skrzeczkowic (osińskich), do zomku we Baranowicach, kompać sie na Śmiyszek, bez las na Piekucz, a jeszcze nom pora trasow na bezrok łostało. Jo dycki woziła połny rukzak jodła a picio a jeszcze nikedy brakło! Na kożdej wycieczce starałach sie dzieckom co ciekawego pokozać abo jako fajno gra wymyśleć! Kamratczyne bajtle padały mi potym, że tela sie ani we szkole niy nauczyły. To były szczyńśliwe czasy a rada ich spominom!
Komentarze