Co to sie ze tym światym dzieje, że aż ludzie musieli wykombinować Dziyń Śmiychu?
Mie sie tyż zdo, że downi, choćby yno za mojich modych lot, ludzie wiyncy sie śmioli jako dzisio. Dycki spominom starka Kumorka, to była ale wesoło baba! Poradziła sie śmioć ze beleczego. Czasym sie pośmioła i ze sia, ale jak to gryfnie robiła! Nojprzod śmioły sie u ni dycki łoczy, potym gymbulka rozciongała sie i jak miesionczek na nowiu, trzynsła sie drugo broda, a na koniec tłusty brzuch! Czasami sie jeszcze prała rynkami po bokach, jak kokot skrzidłami kiej pieje na płocie! A gruchała przi tym jak pulty na dachu! U żodnego wiyncy żech takigo śmiychu niy widziała!
Teroz ludzie sie śmiejom yno gymbom, a to jeszcze dajom pozor, coby im niy było widać krziwych zymbow. Ci myni śmiali zatykajom se gymbulka rynkom, a nikerzi to yno sie krziwiom, jakby co gorzkigo abo kwaśnego społkli! Bo niby sie tak głośno lachać niy wypado, ale za to zdrowo! Znałach jednego doktora, co godoł tak:
– Łośmiyj sie dziołcha, aby jedyn roz za dziyń, bydziesz weselszo, a przi tym zdrowszo! Brzuch ci sie wymasyruje, serce inaczy bić bydzie a długo pożyjesz, bo se dobrze pluca przeluftujesz...
Rada była dobro, ale jo sie tyż chytom na tym, że som taki dni, że jo sie ani roz niy łośmieja!
Człowiek yno loto łod roboty do roboty, we wieczor je taki padniynty, że zjy wieczerzo a idzie spać! Na telewizor sie mało dziwom, a jak już mom chyńć, to wybiyrom lżyjszy repertuar: komedyje, kabarety abo jaki pieśniczki. Ze poczontku dziecka niy poradzili mi tego wydarować. Godali: powiydz, że ty tako poważno persona bydziesz łoglondać, taki gupoty, jak na drugim programie leci poważny, psychologiczny film! Ale jo sie niy dała zberesić, a posyłałach ich do inszej izby, kaj momy drugi telewizor. Mecze tyż niy rada łoglondom, bo sie za fest nerwuja!
Myśla, coby my sie mieli jednako czyńścij łośmioć. Świat je piykny, czasym pado dyszcz, ale przeca wiymy, że zaroz po nim nastanie słoneczko, a po zimie bydzie ciepło! Dziecka a wnuki nom rosnom, a my som zdrowi, chocioż kożdy dziyń ło troszka starsi. Trza mieć we sercu radość, bo tak sie lekcy żyje i łośmioć sie chyńć przichodzi!
Komentarze