Jak była downi biyda, to ludzie rabczykowali we pańskich lasach, ale za spokojnych czasow tyż sie dycki we wsi chocioż jedyn rabczyk znod. Rabczykowało sie, bo: jedyn rod do szynku chodził a potrzebowoł na to piniyndzy, drugi był pragliwy a bolało go, że sie tela dobra poniywiyro, jeszcze inszy rod sie droźnił ze pańskimi fesztrami.
Tak ze sto piyndziesiont lot nazod we Warszowicach miyszkoł jedyn taki mody karlus, co ło nim godali, że rabczykuje, bezmała ta jego familijo była cołko tako, ale żodyn ich za rynka niy chycił! Tyn synek sie zrobił taki frechowny, że sie wszyndy kwolił, że las Baraniok zno lepi jak pański fesztry! Mało brakło a byliby go roz copli, jak na miejscu łodziyroł sornika ze skory, ale łon moment gibcy, niż tam „zielonki”, przilecieli skowoł go we krzach a udoł gupigo. Niby że mu sie we gowie pomiyszało a niy wiy, kaj je ani skond sie wzion we lesie. Poleżoł ze dwa tydnie w doma, a potym sie kajś stracił, bo wiedzioł, że fesztry bydom go mieć na łoku.
Za pora lot spotkoł go jedyn baranowski feszter we Ołomuńcu. Rabczyk padoł mu, że robi u jednego aptykorza a zbiyro lycznicze ziele po gorach, ale łon tam tyż nejści rabczykowoł, bo żodyn aptykorz we mieście go niy znoł.
Minyło jeszcze pora lot a jedna baba poszła na pońć na Kopeczek wele Ołomuńca. Kupa lot nazod jeja starka kupiła se tam dobre flostry na rojmatyka, a chciała, coby ich pontniczka zaś prziniosła. Wtynczos we mieście były już trzi aptyki a jedna drogeryjo. Baba wlazła do tej na rynku, tyn chop takich flostrow ni mioł, ale spytoł się, skond je. Doł i potym dobro maść do starki a kozoł pozdrowić ta isto familijo, co śni był tyn rabczyk.
Za rok pojechoł do Ołomuńca modszy rabczykow brat, ale aptykorza niy zastoł, bo łon był już na pynzyji a pojechoł do cery do Wiednia, a tam to sie już tyn chop niy puszczoł, bo by go i tak niy znod. We Wiedniu było przeca tela ludzi, żeby to wyglondało na szukani jegły we kopce siana! A jeszcze tyn aptykorz mianowoł sie cołkiym inaczy niż jego brat. Żodyn sie już potym niy dowiedzioł, kaj sie tyn rabczyk łobraco.
Za jakiś czos ze Wiednia prziszła ceduła, że warszowian erbowoł trocha piniyndzy po bracie.
Komentarze