Jako że dzisio je świyntego Andrzyja, łopowiym Wom, ło takim jednym beskidzkim zbojniku, co mu Ondraszek, czyli Andrzyj, yno po gorolsku, było na miano.
Ludzie czynsto mylom tego chopa ze Janosikiym, co grasowoł konsek dali na Podhalu!
Chocioż Ondraszek narodził sie we zwykłej, chopski chałpie, to był synym łod jakigoś panoczka ze dwora. Łojciec sie do niego niy prziznoł, ale do szkołow go posłoł. Łod nojmłoszych lot mierziło Ondraszka, że był niczyj: ani chop, ani pon, bezto potym nojwiyncy bogatych łokrodoł! Szandary ze Cieszyna chcieli go chycić, ale łon im dycki uciykł, bo we gorach mioł tela kryjowek, że ich ani niy poradził policzyć!
Tyn zbojnik łogromnie rod sie przeblykoł. Roz był bogatym panoczkiym, co chodził po Cieszynie ze hajdukiym, kiedy indzi żebrokiym, co rynka wyciongoł pod kościołym. A że był gizd gryfny a mody, to sie tyż roz za czos przeblykł za szykowno frelka a coby mu niy było widać zarośniyntych licow, to se łowijoł gymba drogim szalym abo przikrywoł welonym. A co nazgłobioł, to sie ani we gowie niy mieści! Jak roz se tak łaził po Cieszynie, usłyszoł, że jakiś babsko wrzeszczy na starego żebroka, co jom prosił ło jedne potrzaskane jajco. Prziszoł do kramu, kupił trzi jajca a wybił ich prosto do gorneczka, co go starzik trzimoł we rynce. Za kożdym razym coskej szczyrkło ło dno. Ondraszek zajrzoł do pojstrzodka a zawołoł na cołki rynek:
– Babeczko, co to mocie za czarodziejski jajca, we kożdym je złoty piniondz!
Ludzie sie ciepli kupować a baba ich łodganiała, jak mogła, bo była łogromnie pragliwo, aż jom keryś pocisł, łona sie potoczyła a siadła na koszu ze jajcami, ale w żodnym jajcu niy było ani grajcarka!
Ale jak sie kery Ondraszkowi naraził, to pamiyntoł jego zymsta do końca żywota! Babie, co źle ło nim godała, przibił warkocz do dźwiyrzi a pod zadkiym słożył maluśko fojera. Musiała sie potym mazać bez cołki miesionc zajynczym sadłym!
Chocioż Ondraszek był chop szkolony, to wpodł bez gupota: zamiłowoł sie do frelki, co ku ni tyż chodził szandara i łona zbojnika zdradziła. Jak go wiodli do herestu, szandarom sie wyrwoł i uciykł, ale szus dostoł do boku a skuli tego we gorach skonoł.
Komentarze