Pytali my na łobiod mojigo kuzyna Alberta a jego baba Lidka. Nawarziłach dobrego jodła a napiykłach miynsa, bo Albert dycki rod rolady jodoł, ale teroz jak ich yno uwidzioł, to sie zaroz spytoł, ze czego som? Były ze świńskigo miynsa, bo łowiynzigo, żech niy dostała! To padoł, coby my mu wyboczyli, ale łon ich jodł niy bydzie!
Podziwałach sie na Lidka, ale łona yno łoczami przewrociła, wzdychła se a padała:
– Mój chopeczek mo tako fanta!
– Żodno fanta, żodno fanta! – wkurził sie Albert. – Pamiyntocie, jak nastoł kryzys a miynso było na kartki? Jo po kryjomu jeździł do jednego gospodorza do Bzio. Łon mi tam dycki szczwiortka ze babucia przirychtowoł, ale roz jak żech jechoł nazod, przed Krziżowicami zastawił mie chop po cywilu, kiwnoł przed nosym jakomś czornom legitkom, coch jom ani dobrze niy widzioł. Przedstawił sie, że je ze milicyje a wiedzioł, co wieza! Wylonkł żech sie
a zaczon żech go prosić, coby mie niy koroł. Na to łon łodpedzioł, że do mi pokoj, ale we Osinach stojom jego kamraty, a ci już niy bydom tacy dobrzi, chyba że... mie kaj miedzami do Żorow przekludzi, a droga mioł łobcykano! Ta pomoc kosztowała mie kawał kita, a za pora dni sie łokozało, że to niy był milicjon yno jakiś kombinator i milicyjo go w końcu chyciła! No to jo se pomyśloł, że zamiast sie narażać, som se wieprzka na starzikowej rymizce uchowia. Kożdy wieczor żech mu nosił żrać i tak my sie ze Kryzyskiym skamracili. Szpacyrowali my dycki przi miesionczku. Tyn „blondyn” łaził za mnom jak pies i jak prziszoł tyn moment, co wiycie... Jeszcze dzisio mi te słowo niy poradzi przelyźć bez gymba... Jo se ni mogł miejsca znojść, bo żech kamrata w biydzie łopuścił! Poszeł żech do baru po połedniu, a dziepiyro na drugi dziyń rano mie kamraty łod kieluszka Lidce do dom przikludzili.
– Cołki szczyńści, że moj chopeczek mioł urlop, bo społ potym bez dwa dni, a jak kery spomnioł, co ło Kryzysku, to go zaroz na rzigani brało, bezto łod tego czasu świniny do gymby niy biere! Jak mom być szczyro, to my wszyjscy w doma tymu byli radzi, bo wiyncy do nos łostało! – łośmioła sie Lidka.
Jo żech ani niy wiedziała, że Albert je taki uczuciowy człowiek!
Komentarze