Co idzie o te wojsko, kere tu w dworze kwatyruje, czyja to jest robota, że nom na naszych pastwiskach konie pasom? Tyż tych z magistratu. Niy doś, że pasom, to jeszcze nom po zasiotym trajtajom i nic im pedzieć ni mogymy. Pola nom nasze pozajmowali i niy pytajom sie, z czego momy żyć.- Mamulko! Kiej już o tym wojsku godocie, słyszeliście, że tatulek i nasze synki majom wojokom pomogać, jak te Austryjoki i Madziary tu bydom chcieli wlyźć?- Słyszałach, bez mała se majom taki drągi naszykować ze szpikulcami na końcu. Nasz kowol niy poradzi nadążyć kuć te szpikulce. Synki od Wolnego już majom to w doma, bo mi Marteczka godała.- Jak my zeszły roz byli po ta glina na Gaci, to tyż tam w lesie byli te jejich „huzary”. Mieli obulony taki wielki świyrk, kery już prawie z dolnych gałyńzi snorzyli. Antoś sie ich pytoł, na co tako wielko chojinka spuściyli, przeca do Wilije jeszcze daleko. Tyn jedyn wojok, wiysz, co mie tak dycko napasztuje, jak na Niwie krowy pasa, zaroz sie doł do godki. Padoł, że bydom taki wielki słup stawiać miyndzy Raciborskom a Wodzisławskom i bez to taki piytnościemetrowy świyrk potrzebujom. Bydom go potym powrosłym ze słomy owijać, smołom pomalujom i na ostatku prochym posujom. Jak pódom cudze wojska na Rybnik, to go podpolom, coby cołki miasto wiedziało, kiedy sie majom do haje prziszykować.- Patrzcie! Co to za mondrale! Anusia! Jo sie już miała downo spytać, czy ty aby niy posyrujesz z tym pruskim rajterym? Pamiyntej, dziepiyro mosz szesnoście lot, jo niy chca juzaś drugi roz to samo przeżyć. Styknie, że już jedna „huzara” do chałupy przikludziyła.- Do keryj chałupy? Do tyj wypolonyj? Przikludziyła i poszła śnim do świata, bo już tu wytrzimać niy poradziyła. Ani do ciotki Maryjki niy chciała iść.- No niy być tako przemądrzało! Coby to yno ciebie niy spotkało. Potym wartko do okiynka i śpiywać:Mamuliczko ułan jedzie!Bydzie u nas na łobiedzie,Trza mu bydzie gąska zabić,Coby sie mioł czym zabawić...!- To Ula wom tak śpiywała?- Tego jo niy pedziała, ale Nowaczce tak zaśpiywała ta pojstrzednio.- Zofijka - padocie? Dyć łona dobrze żyje z tym swojim, już sie lojtnanta dosłużył. Przeca dzieci ni majom i z brzuchym sie niy wydowała choby naszo Ula.- Bo sie uciągała poskiym tak długo, aże potratka urodziyła. Hebama godała, że jom z biydom odratowali, ale o dzieciach ni mo co myślec, bo już ich wiyncyj niy bydzie miała. No ale o tym mało kto wiy i gańby Nowaczce po wsi niy narobiyła, tak jak nasza Ula.
Komentarze