Pomyślałach se, że we piyrszy dziyń wiosny musi przipadać jakiś szczególnie piykne świynto, pojrzałach do kalyndorza a miałach prawie! Tam stoło czorno na biołym: Międzynarodowy Dzień Poezji i Poetów!
Pomyślałach se, że we piyrszy dziyń wiosny musi przipadać jakiś szczególnie piykne świynto, pojrzałach do kalyndorza a miałach prawie! Tam stoło czorno na biołym: Międzynarodowy Dzień Poezji i Poetów!
Bezto chciałabych Wom dzisio przedstawić nikerych ludzi ze naszego koła poetyckigo. Zaroz sie przekonocie, że my som yno nojzwyklejsze baby a chopy.
Basia piyrszo – co szefuje Klubowi, rada we swojim pisaniu rozprowio ło przociu a ło filozofiji.
Gabrysia, co je ekonomistkom na ryncie, uwielbio krótki aforyzmy, co ich już i we dwoch ksionżkach wydrukowali.
Ewa (rechtorka na pynzyji) a Janeczka (flyjgera) piszom łod serca ło swojim żywocie!
Drugij Basi nojlepi wychodzi pisani ło tym, co i gro we duszy, a to ni ma leko, bo jo tak niy poradza!
Jo tyż roz za czos rada do klubu prziniesa a wszystkim przeczytom proste wiersze łod moji somsiadki, pani Aniele, co je naszym członkiym honorowym.
Łod poczontku nom sprzijo a „kibicuje” pani Natalia – uznano poetka ze Raciborzo.
Jo sama do tyj „paczki” już tyż dwa lata noleża, chocioż wiersze pisza yno roz za „świynty czos”.
Łońskigo roku ku nom prziszły: Renia – poetka ze Jankowic a Iza – malyrka, co wierszom przaje.
Delszy czos je tyż snami pan Jurek. Łostatnio mało przichodzi, ale dycki nom coś nowego przeczyto.
Som jeszcze nasze młodzianki: Paweł a Monika, co ledwie dwaścia lot skończyli a łoba jeszcze sztudyrujom. Piszom piykne wiersze, ale cołkiym inakszy jako my.
Jak my nasze wiersze we Tychach przedstawiali, to sie ludzie pytali, jak sie miyndzy sobom dogadujymy.
Ano, dogadujymy sie cołkiym dobrze, bo wszyjscy przajymy rymowanymu słowu, chocioż som tyż miyndzy nami taki dwie kamratki, łobie Elżbiety, co piszom „wiersze biołe”, taki bez rymow!
Spotykomy sie roz za miesionc a czytomy, co tam kery napisoł. Nikedy i czasu braknie, coby wszystek przeczytać! Dorobili my sie już tyż tradycyjnego spotkanio poetyckigo u Gabrysi na zegrodce, a wiersze, co ich tam napiszymy, som dycki nojpiykniyjsze! Tyn rok na zegrodka pytała nos inszo kamratka – Elżbieta!
Roztomili czytelnicy, podziwejcie sie do swoji szuflody, możnej i wy mocie sie snami czym podzielić? Piyknie wszyskich pytomy!
GRYMLINO
Komentarze