Gdo udowo, mo wiyncy ze żywota?

Gdo udowo, mo wiyncy ze żywota! – tak dycki godała moja somsiadka Hyjdla.
Jedyn roz, jak my poszły kupować szaty na jakoś wiynkszo impreza, Hydla już przi dźwiyrzach padała na głos:
– No, nie wiem moja droga, czy warto wchodzić do takiego sklepu, bo nie widzę tu nic dla siebie... Zresztą ty wiesz, co ja lubię... Troszkę tu i tam...
Jo aż stwardła, jak zza lady sie dźwigła hrubo paniczka tak ze meter osiymdziesiont wysoko a miała tako macha, jakby i za kark kapało. Isto dmuchnie Hyjdli w tyn gupi dziob, yno to jedne prziszło mi do gowy, ale łona padała słodziuśkim głosym:
– Isto coś do szanownej pani znojdym...
I znodła. Łod tego momyntu liczyła sie yno Hyjdla, a ta wynokwiała coroz bardzi, w końcu padała, że może by i wziena te szaty, ale musiała by ich dać do poprawki, a to bydzie kosztować i sprzedowaczka spuściła na cynie aż piyńdziesiont złotych, za to na mie se łodbiła, bo jo tak niy poradziła wynokwiać! Jak my wylazowały ze sklepu, ta wielgo paniczka padała, że mo rada wymagajonce klientki a łośmioła sie do Hyjdle.
Jak sie tak zdarziło pora razy, myślałach se, że ta Hyjdla mu si mieć prawie ze tom swojom godkom, ale niy dalij jak wczora przileciała ku mie upłakano:
– Żebyś ty dziołcha wiedziała, co jo wystoła! Tako gańba!
Kwilka trwało, niż żech jom uholkała, a potym już bez nerwow wszystek mi łopedziała.
Do Katowic na szkolyni przijechała jeja kuzynka ze Warszawy. Posłała SMS-a, że ich nawiydzi. Hyjdla ni mo i rada, bo ta baba dorobiła sie na ludzkim ciyrpiyniu, dyntystkom je! Jak kuzynka wparziła do chałpy, to zaroz wleciała do łaziynki za potrzebom, ale przi tyj prziwiliji łobejrzała a powoniała wszyski kosmetyki. Za kwilka zawołała Hyjdle a padała:
– Gdzie to wszystko kupiłaś? Powinnaś zadzwonić na policję, bo to jakieś starocie i podróby, chociażby ten perfum... tak wyglądał pięć lat temu, jak byłaś u nas, teraz wygląda tak! – siongła do kapsy po ulotka. – Ale zaraz... Ten flakon to ja znam. Mój też miał wydrapane takie „K”! Był wprawdzie pusty, ale nigdy bym nie podejrzewała...
– A co jo i miała pedzieć, że te flaszki, coch znodła na hasioku, filuja towarym ze marketu? – rozpłakała sie Hyjdla.

1

Komentarze

  • Eterno Vagabundo Przeważnie je tyż i tak: 19 maja 2012 08:41 Tyn co sztyjc udowo, Że je ciynszko chory, To go zowdy lyczom Wszelaki dochtory. A jak nie udowosz, To możesz boroku, Spotkać sie z dochtorym Dziepro za pół roku.

Dodaj komentarz