Pora lot nazod pytała mie do sia kamratka Usia, co my we podstawowej szkole społu we ławce siedziały. Nie widziały my sie kupa czasu, a teroz jeji brat jechoł nazod do dom yno ze swojom babom a radzi mie do tych Niymiec przibrali. Jak żech wlazła do kamratczynej chałpy, zaroz mi prziszło do gowy, że sam cosikej niy sztimuje, bezto żech sie spytała:
– Niy pasuje wom tyn mój byzuch, możnej czasu ni mocie?
– Ale kaj tam, dziołcha, pasuje, yno choroba momy w doma... – rozpłakała sie Ula.
– Waltrowi, co je?
Było mi to dziwne, bo jak żech sie śnim na placu witała to na zdrowego wyglondoł.
– Niy, nasz Kuba je fest chory na serce a we kożdej kwili kipnońć może, a mie je ciyńżko na duszy, bo jo go łod małego wychowała a pomoc mu już niy idzie! – kamratka łotarła łoczy. – Pomyślałach se, że wszyndy go bydymy brać, niych se lepszy przi nos skończy, jak kaj we kontku...
Kuba to był jejich pies – rasowy amstaf!
Za pora dni pojechali my do wielgigo marketu ( u nos jeszcze wtedy takich niy było!), bo Walter chcioł lauba wymalować. Wziyni my tyż Kuby, a łon sie nom na pojstrzodku sklepowej alejki zakryncił, pod i było po nim! Jakoś trza go było wytransportować na dwor, bezto Walter ze kierownikiym działu, kaj sie to stało, wsadzili psa do kartona po jakiś drogi maszynie i tak my dostali tego boroka do auta. Potym poszli my jeszcze po farba, bo Walter niy chcioł jechać po drugi, a Usi było wszystek jedno, szła wele nos a ślimtała. Przichodzymy nazod a tu gepek łotwarty a kartona ze psym ni ma! Niy łostało nic, yno dzwonić na policyjo!
Przijechoł taki mały, hruby panoczek a zaczon zaroz na nos ze wiyrchowiska. Jo tam wiela po nimiecku niy poradza, ale cosikej żech rozumiała. Spytoł sie co nom ukradli, jak mu Walter padoł, że zdechłego psa, to zaczon ryczeć, że se śniego szpasy robi, a kozoł mu nojprzod wyczyrstwieć a dziepiyro potym policyjo wołać! Jeszcze straszył niywinnego chopa sztrofom!
– Ale sam gupich policmajstrow majom! – wyskoczyło mi ze gymby, ale liczyłach, że tyn istny niy bydzie mie rozumioł, ale kaj tam! Nojprzod się wkurzył, ale potym roz-dwa spisywani skończył, a kozoł czekać na wiadomość, ale po psie ślad zaginoł!
Komentarze