Kaj sie stracił nasz czas?

Teroz sztyjc sie yno słyszy, jak ludzie lamyntujom: Jo ni mom czasu, bo kańś musza lecieć, bo potrzebuja zrobić to abo tamto! Porzad brakuje mi czasu, bezto ni moga sie ze tobom spotkać! Jak ku mie podziesz, to zadzwoń, eli je żech w doma! Jo mom tela roboty, że sie ni mom czasu ani... (wiycie co)! Tak sie wszyndy śpiychomy, że nom to już na zdrowiu zaczyno szkodzić!
Jedni godajom, że to je skuli tego, że sie nasze czasy tak fest zmiyniły, ale eli je to prowda?
Przeca momy kupa pomocnych rzeczy, coby miały nom żywot lekciejszy zrobić, choćby yno auta a te telefony, a je prawie na łopy! Ze poczontku mój bracik jak se kupił auto, to wszystek łobskoczył a jeszcze mioł kupa frajnego czasu! A teroz to go małokedy widza, bo tym swojim autym chce łobjechać tela miejsc, że coby przijechać do mie mu nojczyńści czasu braknie.
Downi, jak żech chciała iść do kamratki, co miyszkała we somsiedni wsi, to żech szła! Żodno snas ni miała telefonu, bezto my sie niy ugadywały, a nawet jak żech prziszła niyczekano, to my se siadły, poberały troszka, kawa wypiły, a za dwie godziny brałach sie nazod. I szło tak żyć, a dzisio dzwoniymy, godomy a mało sie spotkomy, bo porzad kerejś snos cosikej niy pasuje!
Modzi robiom karijera (to je straszne słowo!), łod rana do wieczora siedzom we robocie, do dom przichodzom sie yno wyspać, bezto jejich dziecka jadom do starkow a starzikow, co dali miyszkajom yno bez feryje! Moja kamratka pojechała do cery do Warszawy. Wnuczek, co mu je łoziym, wcale starki niy poznoł, łotwar dźwiyrze a zawołoł do izby: Mama, jakaś starsza pani prziszła!
Świat isto ni ma taki zły, yno cosikej sie pokrynciło we naszych gowach! Widza to sama po siebie: wszystek muszymy mieć, wszyndy zdonżyć, trza tyż inszym pokozać, że to eli tamto momy, to my zrobili, tam my byli, bo to je dobrze widziane, tak sie muszymy oblyc, na to muszymy zarobić... Zastopujma roztomili ludeczkowie, bo my niczego niy muszymy, to sie nom yno tak zdo! Bo inakszy żywota nom braknie, jak go przesmolymy na gupoty! Na koniec bydymy jeszcze żałować, że my tego abo tamtego do drugich niy zrobili, chocioż my to mieli we planach... yno dalekich!

Komentarze

Dodaj komentarz