Moja szychta zaczynała się o osmyj rano, a kończyła późnym popołedniym. Ale trefiało , że i po wieczerzy trza boło na nowo łoblykać robocze lonty, bo bauer wynojd jeszcze jakoś pilno robota. Pora razy stoli my przi maszynie na hali i sortowali szpargiel do samyj jedynostyj w nocy, bo już wczas rano przyjyżdżały po niego auta z dortmundzkich sklepów. Tak się robiyło do czasu, aż na bauerskich polach łozdrzalały podzimki. Mioł ich możno z dziesiyńć hektarów. Robota przi nich zaczynała się o 6 rano, a kończyła o 19.00, 20.00. W połednie boła wdycki połgodzinno przerwa, bez kiero szło zjeść łobiod. Jo, jak wiycie niy musiałach się tropić z warzyniym, bo zapłaciyłach bauerce za jodło i przichodziyłach na gotowe. Jednak 25 chopów z Pomorza jadło yno klapsznity, kiere przyrychtowali se przed robotom. Łobiod warzyli se dopiyro po fajrancie. I musza wom pedzieć, że jak na chopów, to zdarnie im te warzynie szło. Tela yno, że łokropne ciaprajstwo przi tym robiyli. No a sprzontać niy mioł im kto.Podzimkowe pola leżały dość daleko od bauerstwa. Bestoż kożdego ranka zbiyrali my się wszyscy na placu, żeby potym powsiodać do aut, kiere zawoziyły nos na te pola. Jeździyli my blaszanym bulikiym i srogim unimogiym. Unimog to tako ciężarówka z łoplałowanom pakom na zadku. Tam się ladowało drzewiane kisty na podzimki, a jak miyjsca stykło, to jeszcze ludzie powsiodali ku tymu. Niby niy śmiało się tam ludzi wozić, ale jak bauer przikroł nos plałom, to niy boło nic widać.Podzimki targało się do plastikowych szalów. Kożdo utargano podzimka musiała mieć zielony kraglik i cyntimetrowy sztyngelek. Niy boła to ciężko robota, ale po cztyrnostu godzinach schylanio się, człowiek niy poradzioł się już wyprościć. Boloł krziż, gynik i szłapy. Nastympnego dnia ciężko się boło zwlyc z prykola. Ale jak yno zaczła się szychto wszystko przichodziyło do normy. Robiyło się w hica i dyszcz, w świontek, piontek i niydziela. Kieryś dziyń boło fest zima i na dobitek się rozpadało. Bauer na to niy zaglondoł, bo potrzebowoł dwiesta kistow podzimek. Ku tyj robocie musieli przijść chopy od szpargla i Turki od sortownika. Kole połednia przestało padać, a zaczło loć. Dobrze że wziynach ze sobom pelerina z kapucom. Ale kapudrok boł krótki – do pasa i po poru godzinach schylanio się, cało rzić i szłapy, do miyjsca kaj się zaczynały guminioki, boły blank mokre. Turki i Poloki z Pomorza mieli się dobrze. Łoni już bez te pora lot, co u bauera robiyli zaopatrzyli się w całe ancugi guminowe. Te mokre lonty lepiyły mi się do ciała i ziombiyły jak pieroch. Palce miałach już sine, trzonsłachach się z zimna jak galert i rzykałach, coby już się skończyła ta szkaradno szychta.
Moja szychta zaczynała się o osmyj rano, a kończyła późnym popołedniym. Ale trefiało , że i po wieczerzy trza boło na nowo łoblykać robocze lonty, bo bauer wynojd jeszcze jakoś pilno robota. Pora razy stoli my przi maszynie na hali i sortowali szpargiel do samyj jedynostyj w nocy, bo już wczas rano przyjyżdżały po niego auta z dortmundzkich sklepów. Tak się robiyło do czasu, aż na bauerskich polach łozdrzalały podzimki. Mioł ich możno z dziesiyńć hektarów. Robota przi nich zaczynała się o 6 rano, a kończyła o 19.00, 20.00. W połednie boła wdycki połgodzinno przerwa, bez kiero szło zjeść łobiod. Jo, jak wiycie niy musiałach się tropić z warzyniym, bo zapłaciyłach bauerce za jodło i przichodziyłach na gotowe. Jednak 25 chopów z Pomorza jadło yno klapsznity, kiere przyrychtowali se przed robotom. Łobiod warzyli se dopiyro po fajrancie. I musza wom pedzieć, że jak na chopów, to zdarnie im te warzynie szło. Tela yno, że łokropne ciaprajstwo przi tym robiyli. No a sprzontać niy mioł im kto.Podzimkowe pola leżały dość daleko od bauerstwa. Bestoż kożdego ranka zbiyrali my się wszyscy na placu, żeby potym powsiodać do aut, kiere zawoziyły nos na te pola. Jeździyli my blaszanym bulikiym i srogim unimogiym. Unimog to tako ciężarówka z łoplałowanom pakom na zadku. Tam się ladowało drzewiane kisty na podzimki, a jak miyjsca stykło, to jeszcze ludzie powsiodali ku tymu. Niby niy śmiało się tam ludzi wozić, ale jak bauer przikroł nos plałom, to niy boło nic widać.Podzimki targało się do plastikowych szalów. Kożdo utargano podzimka musiała mieć zielony kraglik i cyntimetrowy sztyngelek. Niy boła to ciężko robota, ale po cztyrnostu godzinach schylanio się, człowiek niy poradzioł się już wyprościć. Boloł krziż, gynik i szłapy. Nastympnego dnia ciężko się boło zwlyc z prykola. Ale jak yno zaczła się szychto wszystko przichodziyło do normy. Robiyło się w hica i dyszcz, w świontek, piontek i niydziela. Kieryś dziyń boło fest zima i na dobitek się rozpadało. Bauer na to niy zaglondoł, bo potrzebowoł dwiesta kistow podzimek. Ku tyj robocie musieli przijść chopy od szpargla i Turki od sortownika. Kole połednia przestało padać, a zaczło loć. Dobrze że wziynach ze sobom pelerina z kapucom. Ale kapudrok boł krótki – do pasa i po poru godzinach schylanio się, cało rzić i szłapy, do miyjsca kaj się zaczynały guminioki, boły blank mokre. Turki i Poloki z Pomorza mieli się dobrze. Łoni już bez te pora lot, co u bauera robiyli zaopatrzyli się w całe ancugi guminowe. Te mokre lonty lepiyły mi się do ciała i ziombiyły jak pieroch. Palce miałach już sine, trzonsłachach się z zimna jak galert i rzykałach, coby już się skończyła ta szkaradno szychta.
Komentarze