Zagadka przyspieszonego „abrahama” szybko się rozwiązuje. Doszukano się bowiem, że powstał cztery lata wcześniej od daty otwarcia Domu Kultury „Strzecha” w 16.09.1958 r. Staraniem Michała Kuliga rozpoczął działalność zespół taneczny przy Świetlicy Spółdzielczości Pracy. Twórcy chcieli propagować folklor, szczególnie taniec ludowy ziemi raciborskiej. W 1957 r. do zespołu trafia nowy choreograf – Zofia Dymsza, absolwentka Państwowej Średniej Szkoły Baletowej w Warszawie, kobieta instytucja w ZPiT Strzecha. Akompaniatorem został jeden z czołowych lokalnych muzyków Hubert Fiołka.Zespół pracował w fatalnych warunkach. Z powodu małego pomieszczenia często musiał być dzielony na mniejsze grupy ćwiczeniowe. Udręki skończyły się wraz z oddaniem do użytku odnowionej Strzechy, która odtąd stała się siedzibą zespołu. Lata 60. obfitowały poszerzeniem repertuaru i licznymi występami. W 1961 r. w Ogólnopolskim Przeglądzie Zespołów Tanecznych w Łodzi zespół zajął trzecie miejsce. W 1968 r. trwa praca nad widowiskiem ludowym „Marzanna”. Dzieło stworzyli wspólnie Zofia Dymsza (choreografia), Piotr Libera (scenariusz) i raciborski kompozytor ludowy Roman Masarczyk (pieśni). Premiera z udziałem chóru i zespołu tanecznego odbyła się 19.04.1969 r. na deskach Strzechy.W latach 70. zespół pracuje nad nowymi tańcami, już spoza regionu, oraz widowiskiem „Wesele raciborskie”. Zajęło się nim to samo trio, dodatkowo stroną artystyczną zajęła się Maria Woźniak. Przedsięwzięcie, znacznie większe od „Marzanny”, wymagało udziału chóru mieszanego Strzecha, kapeli ludowej, chóru i zespołu instrumentalnego z Krzanowic, estrady poetyckiej I LO i przedwojennych działaczy teatralnych i chóralnych. Premiera odbyła się 5.06.1970 r. w Strzesze. Tego samego dnia wieczorem widowisko zagrano jeszcze raz na placu Długosza dla wielotysięcznej widowni. Spektakl pokazano później wiele razy w Raciborzu, Głubczycach, Opolu i Czechosłowacji.Zespół zdobywa kilka wyróżnień, m.in. pierwsze miejsca w Wojewódzkim Przeglądzie Amatorskich Zespołów Tanecznych w Siewierzu (1977 r.) i Rybniku (1979).W 1975 r. dzięki ówczesnemu kierownikowi SDK Strzecha Wiktorowi Kwiatkowskiemu Centrala Przemysłu Ludowego i Artystycznego w Warszawie podjęła się uszycia raciborskich strojów ludowych dla zespołu. W 1977 r. do Raciborza trafiły stroje łowickie, krakowskie oraz szlacheckie.Lata 80. to głębokie zmiany w zespole Strzecha. Powstaje kapela ludowa pod kierunkiem akordeonisty Jerzego Wiedery. W listopadzie 1982 r. tancerki i tancerze połączyli taniec ze śpiewem ludowym. W tym też roku zespół podjął pracę nad scenką górniczą oraz tańcami raciborskimi i narodowymi. W 1983 r. zajął trzecie miejsce w Wojewódzkim Przeglądzie Amatorskich Zespołów Artystycznych. W 1985 r. współpracę z zespołem zakończyła Zofia Dymsza. Jej rolę przejęła Eliza Tkocz. W 1986 r. zespół wyjechał na występy do Rumunii i Jugosławii. Eliza Tkocz postawiła na doskonalenie poziomu artystycznego, co dostrzegła Janina Marcinkowska, etnograf, choreograf, ekspert Ministerstwa Kultury i Sztuki, wydając w 1987 r. opinię:„Spośród znanych mi, oglądanych w bieżącym i ub.r. zespołów Zespół Pieśni i Tańca »Strzecha« w swoim godzinnym programie najpełniej i najbardziej poprawnie zaprezentował tańce ludowe Górnego Śląska”.W 1987 r. nowym choreografem zostaje wieloletnia członkini zespołu Gabriela Materzok. Dwa lata później rozpoczęły się prace nad kolejnym programem, składającym się ze scenek staropolskiej i krakowskiej, przyśpiewek, kujawiaka i oberka. Zespół koncertował w Czechosłowacji, Bułgarii. Nawiązał też kontakty z zespołem folklorystycznym z Duderstadt (RFN). W 1990 r. zespół opuściła choreografka Gabriela Materzok. Po zrzeczeniu się przez Spółdzielnię Pracy patronatu nad DK Strzecha nad placówką zawisła groźba likwidacji. Sytuacja ustabilizowała się dopiero, kiedy magistrat przejął DK.– Po burzy dwa lata temu, kiedy nastąpiło całkowite odmłodzenie i wymiana najstarszego składu, zespół ma się świetnie. Są teraz cztery grupy wiekowe, skupiające w sumie stu tancerzy – opowiada Dorota Klimek, kierowniczka ZPiT od 1997 r.Zespół koncertował m.in. w niemieckim Roth i ukraińskiej Tysmnicy. Od 12.09.2003 r. zespół nosi imię zmarłej Zofii Dymszy. Na koncercie „abrahamowym” uraczył widzów dwoma premierowymi tańcami: czardaszem węgierskim oraz tańcami górali spiskich i żywieckich.
Komentarze