Piyrszy roz w życiu jechałach fligrym! Niy, niy jechałach, yno furgałach. Fligrym się przeca furgo abo loto. Powiym wom, że łod malutkości zarzekałach sie, że do żodnego żelaznego ptoka nigdy niy wleza. Pieronym sie diosectwa bołach. Nigdy tyż niy zowiściyłach ptokom, że poradzom furgać. Kej majom krzidła, niych furgajom. Nos Ponbóczek wyposażył w szłapy do łażynio. I tak żech sie z tym fligrym zarzykała, takoch boła pewno swojigo postanowiynio, a jak prziszło co do czego, wsiadłach i poleciałach. No ja, czasy sie zmiyniły. Jo tyż. Kiejsik, jak trefiało kajś dalij ruszyć, nojlepszy boł cug. Niyskorzyj prziszły te wygodne autobusy z polstrowanymi zicami, haźlikami, widyjym, kochrami do parzynio kawy. Jeszcze niydowno jeździyłach takimi na urlop do Rybnika. Wcale mie niy nerwowało, że z Dortmundu do dom musiałach rajzować aże 16 godzin. Pół Niymiec bez tako sztreka se łobejrzałach.Moje Niymiaszki sie zy mie naśmiywały, żech je fest po zadku, bo niy chca sie przeciepnońć na „tonie lotanie” – wygodne i gibkie, a co nojważniyjsze to tońsze łod autobusa. Trza yno kyns pryndzyj bilet wykupić. Niy dałach sie przekonać. Jakoś tak na początku lata wyczytali w gazecie o nowyj linii Dortmund – Katowice i niydugo po tym zrobiyli mi koszmarno niyspodzianka. Kupiyli dlo mie bilet na fliger! Uwinyli sie z tym roz dwa, bo bez komputer. No to bołach w saku! Dwa bite miesiące żyłach w strachu. A im pryndzej zbliżoł sie termin mojigo urlopu, tym bardzij sie bołach. Na sama myśl, że niydugo znojda sie kajś miyndzy chmurami, robiyło mi sie słabo. Do dom z tego wszystkiego przestało mi sie pilić! Kiedy prziszoł tyn dugo „nieoczekiwany” przezy mie dziyń, Niymiaszki zajechali zy mnom na lotnisko. Bołach pewno, że dobrowolnie do fligra niy wleza. Byda sie opiyrać jak koza w marasie. Cyrkusu narobia i tela!Jakoś nie narobiyłach. Niy chciałach siebie i tym ludziom gańby robić. Było mi już wszystko jedno. Jak tyn skozaniec szłach i ciągłach za sobom swoj koferek na kółkach. Fliger już czekoł, łokozały, biołoróżowy. Robił wrażynie. Jeszcze na „miękich” nogach wlazłach schodkami do pojstrzodka. Tam wom dopiyro boło piyknie! Jednako łobleczone, szykowne paniczki witały nos w trzech językach. Jak jako aska siadłach se przi łokynku, w skórzanym zeslu, i już blank przestałach sie boć. Niy miałach tyż strachu, kiedy fliger wystartowoł ani po tym, jak lecieli my 10 tysiyncy metrów nad ziymiom. Widoki zapiyrały mi dych. Mogłach tak leeecieć i leeeecieć.Jeszcze niy zdążyłach sie w tym fligrze dobrze roztopyrczyć, a już zaczynało sie lądowanie nad pyrzowickiym lotniskiym. Jak my wylądowali, pasażery głośno klaskali. Trocha sie tymu dziwiyłach, bo jak autobus szczęśliwie zawoził nos na miyjsce, żodyn kierowcy niy zaklaskoł, że już o słowie „dziękuja” niy wspomna (możno skuli tyj 16-godzinnyj tury). Moja rajza w lufcie trwała niycałe 90 minut. Tympo na miara XXI wieku! Tom samom miarom ocyniyłach nasze śląskie lotnisko. W niczym niy ustympuje tymu w Dortmundzie.Powiym wom jeszcze tela, że jak yno przileciałach nazot z urlopu, zaroz kupiyłach nastympny fligrowy bilet, żeby na świynta wartko dostać się do dom.
Komentarze