Już niy dziwōmy sie na to, kerzi tam leżōm, eli to sōm cudze abo nasze ludzie, yno godōmy, że wszyjskim umrzitym sie szacōnek noleży! Jacy by tam ci istni niy byli, a co niy zrobiyli, to teroz już sōm u Pōnbōczka, a ôn ich sōm nojlepij ôsōndzi, bo tam wszyjscy sōm rōwni. Jo pamiyntōm jeszcze te czasy, co sie na nimieckich grobach parki robiyło, a na tym, co ôstało po naszych starszych bratach we wierze, to sie boiska stawiało, coby modzi mieli kaj we fusbal pograć i tak sie straciyło wiela ważnych zabytkōw. Kupa lot nazōd na naszym cmyntorzu tyż przekopali grōb, co w nim nimiecki wojoki leżeli, bo bezmała niy było już naszych ludzi kaj chować, ale eli to była prowda? Eli tam jaki kości znodli tego niy wiym, ale bez pora nocy śniył mi sie wojskowy strzewik, co na tyj kupie piochu leżoł. Ze przodku mioł tako dziura, choby pysk ôtwarty, a miast zymbiskōw, gwoździska wyszczyrzoł! Ze familije ôd mojigo tatulka tyż dwa mode synki we wojnie ôstali. Jedyn pod we trzidziestym dziewiōntym wele Cieszyna, drugi kajsikej we Niymcach pod sōm kōniec wojny, eli jaki tam groby majōm, to żodyn ô tym niy wiy. Jejich ôjcowie (ujek Wiluś a ciotka Tilka) kaj sie yno dało zaroz po wojnie pisali, bo chcieli swoim synkōm chocioż świyczka na grobach zaświycić, ale nic sie niy dowiedzieli. Podwiela żyli, we kożdo Wilijo tych borokōw spōminali, a myśleli se, jaki by po tyj wojnie te synczyska żywot mieli: możnej by byli fesztrami jako tatulek, abo by kaj na grubie robiyli, możnej by dziecka mieli a jejich ôjcowie – gryfne wnuki? A tak wszyjstek im wojna zebrała! Te wszyjski ludzie tyż żyli jako my teroz: ôjcowie mieli dziecka, starziki – wnukōw, dziecka ôjcōw, a wszyjscy mieli swoji starości a radości…
Styknie sie yno podziwać na nasze stare cmyntorze, a mōmy ich we samych starych Żorach aże sztyry! Te dwa nojmodsze majōm kole sto lot, jedyn praje dwiesta, a tyn nojstarszy - doś trocha wiyncy. Tam tyż sōm groby, co ô nich żodyn niy zadbie, bo przociele ôd tych istnych , co tam leżōm, już downo umrzili, abo kaj daleko pojechali. Jak tam bydziecie we Wszyjskich Świyntych abo we Dziyń Zaduszny szli, to zapolcie chocioż jedna lampka pod krziżym, do tych, co ô nich już żodyn niy pamiynto!
Grymlino
Komentarze