Kaj indzij ludzie skłodajom piniondze „na czorno godzina”, a u nos sie godo, że to som „piniondze do przigody”. Ludzie na wszystkim szporowali, dzieckom bombonow niy kupili, a kożdy grosz ciśli do miyszka abo chowali za krokwiom na gorze. Myśleli, ze dziecka ło tym niy wiedzom, ale z tym to roztomańcie było. Bracik łod mojij omy wysznupoł, kaj jejich starka chowie piniondze, a czynsto i tam po pora fynikow wybroł. Łona sie chnet pokapowała, że i piniyndzy brakuje, ale żodnego za rynka niy chyciła. Łogromnie sie bezto znerwowała a padała, że terozki piniondze tak dobrze skowie, że żodyn ich niy znojdzie! Jakiś czas potym umrziła nogle. Po pogrzebie familijo dokładnie chałpa przeszukała, ale nic niy znodli, bezto myśleli, że starczyne piniondze to som bojki. We trzidziestych latach erby chałpa sprzedali. Kupił jom chop, co był nojbiydniyjszy we wsi. Po przocielach sie fest zapożyczoł, chałpa rozebroł po cegle, postawił nowo, trzi razy telko, a wszystki długi połoddowoł! Isto te starczyne piniondze znod!
Wele mojij starki we Jejkowicach miyszkała familijo, co tyż zbiyrała piniondze do przigody. Starsze dziecka wiedziały, kaj mamulka piniondze trzimie a miały dać pozor, coby ich żodyn niy ukrod! Jedyn roz łojce pojechali na torg do Rybnika, a w doma łostała yno Katla ze małym Hanikiym. Dziołszka chciała iść do kamratki, a coby synek jom niy wyzdradził przed łojcami, padała mu ta wielgo tajymnica a pokozała miyszek ze piniondzami. Mały sie troszka nimi pobawił a prziłobiecoł, że siostry niy wygodo. Jak yno Katla wylazła ze chałpy, prziszoł żebrok. Wiedzioł, że syneczek je w doma som, a zaroz zaczon sie dopominać piniyndzy. Hanik mu padoł, że mu nic niy może dać, bo łojce majom yno piniondze do przigody.
– To sie dobrze skłodo syneczku, jo je tyn Przigoda – zaczon cwany żebrok. – Do mie twoji łojce piniondze zbiyrali, jak mi ich teroz dosz, to cie za to pochwolom, bo niy bydom musieli do mie chodzić, a miyszkom daleko!
Jak yno Hanikow łojciec przijechoł ze torgu, przeszukoł ze swojimi bratami a somsiadami cołko łokolica, ale ło żebroku niy było słychu-dychu! Policyjo chyciła go dziepro za dwa lata i to jeszcze cołkiym bez przipadek, ale piniyndzy, co nakrod, żodyn niy dostoł nazod!
Komentarze