Mojimu starzikowi Johanowi łogromnie sie ckniło za robotom na roli. Bezto wzieni se ze starkom maluśko działeczka na łogrodkach wele żorskigo gimnazjum. To były same bażoły, ale starzik jom piyknie wyflyjgowoł a posadził na nij owocowe krzoki a stromiki. Takich świyntojonkow a wieprzkow ni mioł żodyn somsiod! Jo to wszystek pamiyntom, bo żech tam za bajtla chodziła ze starkom, ale starzika Johana znom yno ze fotografije, bo umrził dziesiyńć lot przed mojim narodzynim. Mieli my tam tyż jedna czarodziejsko rzecz: we starzikowej zegrodce rosła płonka, co jom wszyjscy przichodzili łoglondać! Ze jednej strony rosły czerwione jabka, a ze drugij gruszki miodowki. Starzik chcioł na nij jeszcze zaszczypić śliwki, ale to się niy powiodło.
Ze naszom godkom tyż je tak jak ze tom starzikowom płonkom! Wiela momy w nij starych, polskich słow, som tyż słowa czeski, morawski i nimiecki, ale tak przekryncone na nasza godka, że ani wiela rozeznać niy idzie, skond sie wzieny, a insze sie wcale niy przijeny, jak te starzikowe śliwki, a to wszystek bezto, że ku nij niy pasowały!
Ludzie ze cołkij Polski godajom, że ślonsko godka je twardo a majom prawie! Ślonzok musioł być twardy, bo inaczyj by sie już downo zmiynił we Morawiana, Czecha, Austryjoka abo we Niymca. Żył ze wszystkimi w zgodzie, ale se swoja godka zachowoł bez prawie szejset lot, chocioż władza a czasy sie porzad zmieniały! Ślonzok niy rod ciepie słowa na wiater, bezto nawet jak komu przaje, to mu tego niy powiy.
We starczynej familiji godało sie yno po ślonsku. Chocioż wszystki dziecka do nimieckij szkoły chodziły, musiały sie tyż w doma uczyć po polsku czytać i pisać. To sie wszystek potym przidało! Jak po piyrszej wojnie nastała Polsko, to moja starka na rybnickij banie mogła robić. Jedynie jeja mamulka godała, że jak te „bismarki” ku nom prziszli, to by sie mieli raczyj łoni uczyć po naszymu, ale kożdy dziyń rzykała ze starej, polskij ksionżki, bo inszej ni miała! Ta ksionżka to je nasza nojdrogszo pamiontka. Wydrukowali jom w 1847 roku we Mikołowie we drukarni Nowackigo.
Podziwejcie sie, moji roztomili, na swoja gora, możnej tam jeszcze co ciekawszego znojdziecie!
Komentarze