Piyrwej ludzie polili drzewym we piecach, a mało kerego było stać na wongel, chocioż sam nałokoło było pełno grubow. Kożdego roku na podzim trza sie było postarać ło pora kubikow drzewa ze lasa, potym to wszystek porżnońć, porombać a poukłodać pod łokapym. We pańskich lasach wycinali yno suszki, co szły do polynio, bo w nich sie chrobok trzimoł, ale roz za czos spuszczali tyż insze stromy. Świyrkowymi żerdziami sie grodziło. Ze sosny, co je miynko, stawiało sie yno szopki, a ze korzyni ludzie plytli kosze abo prażili smoła. Godali im smolorze abo lasoki. Jak sam nastały huty a kuźnice, to we wielkich piecach, kaj sie przetopiało zieleźno ruda na żelazo, polili wonglym drzewnym, a nojlepszy był ze brzoskow. Szumne dymby szły na noczyni a na schody, ale przedtym drzewo musiało sie pora lot suszyć a lagrować!
Jeszcze przed drugom wojnom ludzie zbiyrali chrust we lesie. Suche patyczki, co były cienki jak ołowek, se mog wziońć kożdy, kto chcioł, nawet ze pańskigo lasa, ale za hrubszo gałonzka to go czekała sztrofa! Jak na podzim wiela tych biydokow po lesie deptało, to już tym łostatnim tego chrustu niy stykło. Jak feszter niy widzioł, to łobłomywali niższe gałonzki ze świyrka a sosny, bez to stromy wyglondały, jakby ich koza połogryzała.
Jedyn bogaty chop ze Świyrklon mioł konsek lasa we Raju przi Klajoku. Kożdy podzim tam wachowoł, bo przed zimom ludziska drzewo kradli, a bez jedna noc sie robiła ze lasa porymba! Spod już piyrszy śniyg, jak mu sie spomniało, że mo jeszcze pora suszek do wycinki. Oblyk se ciepły kożuch, wzion sikyra a piła i siod na sanie. Baba go warowała, że w lesie bez połednie straszy, ale łon sie yno łośmioł! Suszki wyrżnoł roz-dwa, a potym spomnioł se jeszcze ło jednej krziwej sośniczce. Zaczon sie na nia spinać, ale łoroz poczuł, że ktoś go trzimie za nogi. To był taki mały szpetny chopek ze świdratymi łoczami. Świyrklaniok zeskoczył na doł a prziwalił tej pokrace, ale mały łokozoł sie mocniejszy. Tak strzelił chopa w pysk, że wpod do sani, a konie same zawiozły go do dom. Potym bez trzićwierci roku chorowoł.
Komentarze