Piyrwej starzik był bergmon, łojciec był bergmon, a synek tyż na grubie robił! Gruba to była żywicielka wielgich familiji, bezto ludzie se ani niy poradzili przedstawić inszej roboty. Kożdy łojciec – bergmon, jak yno mioł cera, to zaroz doł i na miano Barborka, coby patronka na niego a na familijo łaskawszym łokiym pojrzała. Dzisioj czasy sie zmiyniły, to sie już mało słyszy, coby na kero dziołszka Barborka abo Baśka wołali.
U mojigo chopa we familiji trocha tych bergmonow było. Jego starzik Wiluś niy yno pod ziymiom fedrowoł, ale jeszcze wiod łorkiestra ze gruby, bezto mu „rompompom”godali.
Jego łojciec był za maszynioka. Na jednej grubie przerobił kupa lot, do samej pyndzyje! Mój chopeczek sie jednako w takij robocie niy widzioł, bezto poszoł na „Fadom”. Źle tam ni mioł, ale firma po latach zlikwidowali. Potym robił belekaj i pyndzyjo mo malutko, a kamraci, co fedrowali, teroz sie śniego śmiejom, że grubom pogardził, bo tam na dole łokiyn niy było!
We naszej familiji był yno jedyn bergmon – starzik łod mojij mamulki. Narodził sie wele Opolo, a tam ło grubach możnej i słyszeli, ale żodnej ni mieli po blisku. Jak sie łożynił we Jejkowicach, to se musioł znojść robota na miejscu, bezto łostoł byamtym na „Byacie”, ale długo tam niy wydzierżył, bo ni mog sie dziwać na to, jak tam szachrowali a gornikow łokrodali. Potym poszoł za zwykłego gornika na doł, ale na grubie fedrowoł yno łod września do marca, zaś łod wiosny robił na polu a chodził po murarce. Jak sie potym erby dzielili łojcowiznom, to we rybnickim sądzie ni mogli dońść, eli łon był gornik, murorz abo chałupnik!
Moj bracik tyż skończył szkoła gorniczo we Rydułtowach, ale na grubie robił yno dziesiyńć lot, bo potym pojechoł do Niymiec. Tam sie ni mogli nadziwić, że we naszych szkołach zawodowych tela uczom, bo łon se doł rady na egzaminie ze takimi zadaniami ze matymatyki a fizyki, co ich we Niymcach na studiach dziepiyro uczyli!
Komentarze