Wdycki widza jom uśmiychniynto i zadowolono z życio. Pewnikiym niy zowdy je zadowolono, bo w życiu roztomajcie przeca bywo. Jednak nigdy tego po siebie niy dowo znać. Godajom, że chrube ludzie som z natury wesołe i milsze we wspołżyciu niż kostyczne chuderloki. Jo je tego samego zdanio. Kiejsik bachrate ludzie miały się kyns gorzij. Wiym to po moji ciotce Elzie, kiero, jak to godajom, boła szyrszo jak dugszo. Co się łona wdycki nanerwowała, zanim znodła w sklepach pasowno na sia łoblyczka. Niy boło wtedy XXXL-owatych mantli, szot, cwitrow czy kiecek. Z tymi wierchnimi lontami jeszcze poł biydy, bo jak się zaszło ze sztofym do szwoczki, to wszystko na miara uszyła. Cwitry poradziyła se sama usztrykować. Nojwięcyj jednak komedyje miała ciotka przi kupowaniu spodnich galot i koszul. Musiała mieć pieronowe szczynście, żeby cosik z tych rzeczy w sklepie dostać. Niyroz z żolym zaglondała na szałfynstry, kaj wisiały szumne faltynroki, kwiotczate mantlówy, kostimy i modne jakle. To wszystko wisiało na gipsowych manekinach, z kierych żodyn ani trocha niy przipominoł figurom ciotki Elzy. Co łona nikiedy się nacudowała, żeby schudnońć! Przestowała maszkiecić, niy cukrowała tyjow, niy jodała fetsznitow. Wszystko na nic. Cosik miała takigo w sobie, co niy dowało ij slecieć z wogi ani o dwa fonty. Kieregoś razu, a boło to na początku karnawału, kamratka doradziyła ciotce Elzie, żeby kupiła se w aptyce pile na laksyra i regularnie je łykała. Tuplikowała, że po tych pilach na zicher schudnie i co zjy, bez przetrowiynio zaroz wysmoli. Ciotka posłuchała rady kamratki i flot pogzuła do aptyki. Kupiyła tych pilow z pięć paczek - na przidowek, jakby prawie w aptyce miało braknąć. Tym razym wyjątkowo ciotce na schudnięciu zoleżało. A zoleżało tymu, że wybiyrali sie z ujkiym Alojzym na ostatkowo muzyka. Na „polepszynie swoji figury” miała cołki miesiąc. Toż łostro zaprawiyła się do cud-pilow. Łykała i smolyła dalij, jak widziała. Nijak przi tymu niy poradziyła przijść durch ze swojom robotom. Niy poradziyła, bo przeważnie siedziała w haźliku. Ujkowi dziwno zdowała się ta ciotczyna przipadłość i wieczne przesiadywanie w haźliku. Przeca w chałpie miyszkało ich sześcioro. Sześć ludzi, a haźlik jedyn. Łostudy i larma bez to boło co niymiara. Na czworty dziyń ciotka miała już wszystkigo dość, bo cięgiym ji namylało, po cochwilce cosik ubiygło, krom tego w brzuchu czuła rebelio. Znerwowano wyciągła z nyjkastli myjtermas i zmierzyła się bez poł. I co? Nic! Ani centimeter mynij. Nojprzod zaczła sklinać na kamratka, potym na sia, że tako gupio, na końcu frąkła forantym pilow do pieca i zaroz poczuła się lepij. Na muzyce była i ubawiyła się festelnie. Wcale niy gorzij od szlangowów. Wszyscy godali, że boła nojwyzgierniyjszom babom na muzyce.Dzisioj bachrule majom się kyns lepij niż downij. Som sklepy z wielkimi lontmi, je specjalno moda dlo chrubych, jak tyż roztomajte medikamynta na łodchudzanie. Jo do szplintów niy noleża i wcale się tym niy tropia. A kiedy przidzie mi wejrzeć na sia do zdrzadła, spominom se słowa ujka Alojza - „Kochanego ciała niy ma nigdy za wiela”.
Wdycki widza jom uśmiychniynto i zadowolono z życio. Pewnikiym niy zowdy je zadowolono, bo w życiu roztomajcie przeca bywo. Jednak nigdy tego po siebie niy dowo znać. Godajom, że chrube ludzie som z natury wesołe i milsze we wspołżyciu niż kostyczne chuderloki. Jo je tego samego zdanio. Kiejsik bachrate ludzie miały się kyns gorzij. Wiym to po moji ciotce Elzie, kiero, jak to godajom, boła szyrszo jak dugszo. Co się łona wdycki nanerwowała, zanim znodła w sklepach pasowno na sia łoblyczka. Niy boło wtedy XXXL-owatych mantli, szot, cwitrow czy kiecek. Z tymi wierchnimi lontami jeszcze poł biydy, bo jak się zaszło ze sztofym do szwoczki, to wszystko na miara uszyła. Cwitry poradziyła se sama usztrykować. Nojwięcyj jednak komedyje miała ciotka przi kupowaniu spodnich galot i koszul. Musiała mieć pieronowe szczynście, żeby cosik z tych rzeczy w sklepie dostać. Niyroz z żolym zaglondała na szałfynstry, kaj wisiały szumne faltynroki, kwiotczate mantlówy, kostimy i modne jakle. To wszystko wisiało na gipsowych manekinach, z kierych żodyn ani trocha niy przipominoł figurom ciotki Elzy. Co łona nikiedy się nacudowała, żeby schudnońć! Przestowała maszkiecić, niy cukrowała tyjow, niy jodała fetsznitow. Wszystko na nic. Cosik miała takigo w sobie, co niy dowało ij slecieć z wogi ani o dwa fonty. Kieregoś razu, a boło to na początku karnawału, kamratka doradziyła ciotce Elzie, żeby kupiła se w aptyce pile na laksyra i regularnie je łykała. Tuplikowała, że po tych pilach na zicher schudnie i co zjy, bez przetrowiynio zaroz wysmoli. Ciotka posłuchała rady kamratki i flot pogzuła do aptyki. Kupiyła tych pilow z pięć paczek - na przidowek, jakby prawie w aptyce miało braknąć. Tym razym wyjątkowo ciotce na schudnięciu zoleżało. A zoleżało tymu, że wybiyrali sie z ujkiym Alojzym na ostatkowo muzyka. Na „polepszynie swoji figury” miała cołki miesiąc. Toż łostro zaprawiyła się do cud-pilow. Łykała i smolyła dalij, jak widziała. Nijak przi tymu niy poradziyła przijść durch ze swojom robotom. Niy poradziyła, bo przeważnie siedziała w haźliku. Ujkowi dziwno zdowała się ta ciotczyna przipadłość i wieczne przesiadywanie w haźliku. Przeca w chałpie miyszkało ich sześcioro. Sześć ludzi, a haźlik jedyn. Łostudy i larma bez to boło co niymiara. Na czworty dziyń ciotka miała już wszystkigo dość, bo cięgiym ji namylało, po cochwilce cosik ubiygło, krom tego w brzuchu czuła rebelio. Znerwowano wyciągła z nyjkastli myjtermas i zmierzyła się bez poł. I co? Nic! Ani centimeter mynij. Nojprzod zaczła sklinać na kamratka, potym na sia, że tako gupio, na końcu frąkła forantym pilow do pieca i zaroz poczuła się lepij. Na muzyce była i ubawiyła się festelnie. Wcale niy gorzij od szlangowów. Wszyscy godali, że boła nojwyzgierniyjszom babom na muzyce.Dzisioj bachrule majom się kyns lepij niż downij. Som sklepy z wielkimi lontmi, je specjalno moda dlo chrubych, jak tyż roztomajte medikamynta na łodchudzanie. Jo do szplintów niy noleża i wcale się tym niy tropia. A kiedy przidzie mi wejrzeć na sia do zdrzadła, spominom se słowa ujka Alojza - „Kochanego ciała niy ma nigdy za wiela”.
Komentarze