Zimne wieczory i ranki

Łod Hanki (26.07) zaczynajom sie zimne wieczory i ranki. Nikedy to sie zdo aż dziwne, bo przeca momy pojstrzodek lata, ale tego dobrego ni ma nigdy za wiela!
We wieczor trza sie już cieplij łoblykać, rosa we nogi uziombo, a we nocy czynsto momy mgły, co wielgi śniegi na zima wrożom. Rano, niż słoneczko stanie, tyż je chłodek, potym ziymia sie łorosi, ale boso bych po ni chodzić niy radziła, bo to niy wychodzi wcale na zdrowi, jak se ludzie myślom! Skuli tego może sie co chycić na pacharzina a niyskorzi bydzie trza lotać cołkimi miesioncami po doktorach!
Pora lot nazod żyła jeszcze jedna starka, co rada zioła zbiyrała, a potym we zimie przocieli a znajomkow nimi kurowała. Łona dycki stowała rowno ze słoneczkiym, a ło rosie już te swoji zieliny zbiyrała. Roz żech sie jom spytała, czamu to robi tak wczas, bo przeca te zieliny som cołki mokre i musi sie ich ciynżko suszyć!
– Ale dziołcha, to ni ma prowda, rosa dycki gibko łobeschnie, ani sie niy łobejrzysz, a zieli urwane ze rana mo wiynkszo moc, tak jak człowiek, co sie we nocy dobrze wyspoł, bezto mo rano wiynkszo para... – łośmioła sie. – Yno nikere zieli zbiyro sie we nocy abo przi miesionczku, ale takigo sie do czarow używo, a jo sie tym niy babrom!
A jo do dzisio niy wiym, eli godała prowda abo robiła mie za błozna?
Przed końcym lipnia u nos na zegrodce dycki rozkwitały jorginki, a tela zortow ich było, że somsiady, a czasym i cudze ludzie, przichodzili sie na nich podziwać, ale dzisio ich już ni momy ani krzoczka, niy skuli roboty, yno bezto, że jednego roku nom prawie wszyski wygniły. Jorgina to je taki kwiotek, co mo rod słoneczko, do blumwazy sie niy godzi, bo mało postoji, ale na zegrodce zetrwo dugo!
Jak yno moja mamulka uwidziala te kwiotki, godała tak:
– Ja, dziołszko, dugo to my sie już latym niy nacieszymy, bo to som łostatni latowe kwiotki, a potym przidzie mgła a rosa zacznie wiyszać swoji perełki na pajonczynach, łodlecom ptoki i bydymy mieli jesiyń... (Mamulka niy godała „podzim” jako insi).
A mie sie na tako godka dycko chciało płakać, bo jo lato, feryje a słoneczko łogromnie miała rada, jako ci wszyjscy, co sie ciepłom porom porodzili!

Komentarze

Dodaj komentarz