Po naszymu
We jednej wsi dycki na procesyjo "Bożego Ciała" świynte figury na takich noszach, co im farorz godali feretrōny, nosili, a mieli tych figurōw aże siedym: dwie Matki Boski, świyntego Krisztofa ze małym Pōnjezuskym na plecach, świyntego Jōzefa ze lelujōm, Archanioła Michała ze pikōm na diobła, świynto Werōnika ze chustōm, a na końcu był świynty Szymōn Słupnik ôposany powrozym. Ôn wyglōndoł jak żywy chop, yno że był niywielgi, a tak go pōmianowali, bo bezmała cołki żywot przesiedzioł na słupie!
Jednego roku po wielgi burzy serwało poła dachu na kościele i trza to było sprawić, a "kasy" niy było. Farorz nakozali kościelnymu, coby to załatwiył, nō i ôn to zrobiył po swojimu. Piniyndzy trza było kajś pożyczać, bezto kościelny poszoł ku swojimu kmotrowi, co mioł mały cyrkus a jeździył śnim po wsiach. Tyn cyrkuśnik mu piniōndze doł, ale chcioł jakiś zastaw, a na farze nic drogigo niy mieli! W końcu sie dogodali, że tymu kmotrowi ôd kościelnego przydała by sie tako wiynkszo figura, coby lampka przed cyrkowym namiotym trzimała, ale do tego to sie yno nadowoł tyn świynty Szymon Słupnik i kościelny doł go kmotrowi, ale farorzowi nic niy padoł.
Ugodali sie przi tym, że piniōndze bydōm nazod przed "Bożym Ciałym", a cyrkuśnik do tego czasu świynto figura do nazod, ale stało sie inakszy: świynty Szymon spolił sie ôd tyj małej lampki, co jōm trzimoł, i trza było ta figura jakoś zastōmpić, a że cyrkuśnik był niywielgi, wyszło na to, że bydzie tego świyntego udowoł! Jednako jak sie tak kościelny ze cyrkuśnikym smowiali, usłyszoł to ôrganista, bo rod podsłuchowoł:
– Jo wos ôbuch wyrychtuja! – padoł se we duchu, a yno czakoł na tako przileżitoś.
Wczas rano we Boże Ciało wymazoł miodym tyn słup, co to cyrkuśnik mioł na nim siedzieć, a jak procesyjo wylazła ze kościoła to wziōn jedyn farorzōw ul, a pszczoły śniego wypuściył. Pszczoły zbodły tego cyrkuśnika, ale tyż panoczka ôrganisty, co se niy doł pozōr, a miodym se pomazoł galoty a strzewiki. I tak wyszło kery ta ôstuda wyrychtowoł! We tyj wsi miyszkali jednako dobrzi ludzie, na figura sie ściepli i na drugi Boże Ciało, świynty Szymōn już był, yno że jakiś gizd, co rod szpasy robiył, powiesił na nim tako szlajfa, co na ni stoło: Szymon Kościelnik ze Dachu i zaś była ôstuda!
GRYMLINO
Komentarze