Jedyn nasz przociel chodziōł sie strzigać a golić do takigo kamrata, co mu Waldek bōło na miano. Waldek golocz bōł dobry, bezto kupa klijyntōw mioł, ale porzad meditowoł jeszcze nad tym, jako wiyncy zarobić, a te peruki mu spadły jak ze nieba, bo na tyn szło „zbić wiynkszo kasa”.
Roz jedyn siedzi se tak ujek u tego Waldusia, siedzi a czeko na swoja raja, kej do tyj frizyjernie wlazła modo dziołcha a zaroz szła prosto ku szefowi:
– Mistrzu – padała – jo bych potrzebowała piykno blōnd peruka!
Waldek zaroz prziniōs wielgi miech a zaczło sie mierzyni. Jak już to trwało ze pōł godziny ujek tego niy strzimoł yno padoł tyj dziołsze:
– Fuj, tako piykno, modo dziołcha a cudze wosy nosi!
Ale frelka niy ôstała mu dłōżno, yno sie zaroz ôdżarła:
– Fuj, taki stary chop, a galoty ze cudzego barana ôblyko!
Tego już bōło na ujka za tela! Zrobiōł rynkōm krziż we lufcie, i tak sie ze wszyjskimi rozłōnczył, bo wiyncy tam jego noga niy postoła! Tak sie wkurził, niy yno na ta pyskato modo siksa, ale tyż na swojigo kamrata, co tak swojigo, starego klijynta we swoji włosnej frizyjerni dozwolił spōniywiyrać!
Ôd tego czasu ujka strzigła jego baba, ciotka Frida, a ani słōwka niy miōnknōł, że cosik je krziwo abo niy tak jako chcioł. A przedtym ciyngym cosik Waldkowi wynokwioł, a porzad mu sie cosik niy widziało! Jak nasza ōma uwidziała ujka bez lato we czopce, to zaroz padała, że Frida musiała mu kaj jakich schodōw na gowie narobić i teroz ujek gańbuje sie ludziōm na ôczy pokozać! Ale eli to bōła prowda, tego żodyn na isto niy wiedzioł! Jednako ujek coroz czynści ta czopka mioł na gowie, a potym za keryś rok sie ôkozało, że je glacaty! A zaś sie zaczła dyskusyjo, eli ôn wosy straciył bez ta czopka, abo czopkōm glaca przikrywoł! Widzicie jako to je : ludziōm nigdy niy wygodzisz!
Komentarze