„Biała wstążka” została zapoczątkowana w 1991 r. w Kanadzie w związku z tragicznymi wydarzeniami, do których doszło 6 grudnia 1989 r. w politechnice w Montrealu. Wówczas pewien mężczyzna strzelając z broni palnej zabił 14 kobiet (wśród nich jedną Polkę), a 13 ciężko ranił. Tłumaczył się ze zbrodni w ten sposób, że nie mógł dostać miejsca na uczelni, gdyż zabrały mu je właśnie przedstawicielki płci pięknej. Nie mógł znieść faktu, że obecnie kobiety są coraz lepiej wykształcone, wyedukowane, wykwalifikowane i stanowią poważną siłę na rynku oświaty i pracy. Niezrównoważony mężczyzna twierdził, że taka sytuacja zagraża „naturalnemu porządkowi świata” i że należy z tym walczyć. W ramach sprzeciwu wobec tego bestialstwa zorganizowano wielkie marsze (mające nawet 100 tysięcy uczestników), które były wyrazem sprzeciwu wobec mizoginizmowi, szowinizmowi i wszelkiej dyskryminacji. Podczas wielkich masowych demonstracji mężczyźni wpinali sobie w ubranie białą wstążeczkę na znak tego, że nie stosują wobec kobiet i że reagują, w przypadku, gdy taka sytuacja się zdarzy.
Stop Cyberprzemocy
Tegoroczna kampania Białej Wstążki zorganizowana była pod hasłem „Hejt – przemoc zaczyna się od słów” i dotyczyła przede wszystkim cyperprzemocy. Najkrócej rzecz ujmując cyberprzemoc (ang. Cyberbullying), jest to forma stosowania przemocy przez zastraszanie, prześladowanie, nękanie i wyśmiewanie innych osób za pośrednictwem internetu i innych nowoczesnych form komunikacji, takich jak np. wiadomości tekstowe. Do cyberprzemocy dochodzi za pomocą narzędzi takich jak: emaile, witryny internetowe, portale społecznościowe czy fora dyskusyjne. Dlaczego do nich dochodzi? Panuje powszechne przekonanie, że w internecie jesteśmy anonimowi i że nasze czyny oddziela od rzeczywistych konsekwencji wirtualna kurtyna. Nie ma wówczas potrzeby konfrontacji twarzą w twarz. Sprawca przemocy pozwala sobie na więcej, ukrywając się za internetowym nickiem. Sprawca przemocy jest pozbawiony bardzo często odpowiedzi na własne działania. Nie widzi konsekwencji, cierpienia, które zadaje. Jest pogrążony w świecie „tu i teraz". Psycholodzy uważają, że ofiara cały czas wystawia się na atak, jest dostępna 24 godziny na dobę.
Wodzisław mówi „NIE”
Na konferencji poświęconej zjawisku cyberprzemocy mówiły przede wszystkim kobiety, które z uwagi na swój zawód wiedzą, jakie rozmiary i kształty przybiera zjawisko cyberprzemocy. Głos zabrały: oficer prasowa Komendy Powiatowej Policji w Wodzisławiu Śląskim asp. szt. Małgorzata Koniarska, psycholog Ewelina Janiak – Wojdyńska oraz kurator-specjalista Zespołu Kuratorskiej Służby Sądowej Iwona Wojtków. Referujące mówiły o swoich doświadczeniach w pracy z cyberprzemocą, o konsekwencjach prawnych, na jakie narażają się nieletni, którzy się jej dopuszczają. Prelegentki podkreślały, że hejt w internecie ma charakter wirtualny, natomiast jego skutki są jak najbardziej realne i mogą wpędzić kogoś w depresję, a w ekstremalnych warunkach prowadzić nawet do targnięcia się na swoje życie. Sama konferencja była zwieńczeniem działań prowadzonych przez Powiatowy Specjalistyczny Ośrodek Wsparcia dla Ofiar Przemocy w Rodzinie w okresie całej kampania. Pracownicy instytucji zorganizowali szereg spotkań, które konfrontowały ofiary zjawiska, jego świadków oraz sprawców. Prowadzone były także warsztaty, w których brali udział pedagodzy szkolni. W ramach tych spotkań wypracowano modelowy konspekt zajęć profilaktycznych, które są obecnie realizowane w szkołach powiatu wodzisławskiego.
Komentarze