W sumie jest autorem ponad 20 powieści. Wydawał również opowiadania dla dzieci, eseje, reportaże. Zacięcie dziennikarskie jest u niego doskonale widoczne w niezwykle realistycznym, aczkolwiek plastycznym przedstawianiu w swojej twórczości miejsc, przedmiotów i osób.
Jednocześnie LLosa stara się budować z niebywałą precyzją charaktery swoich bohaterów, którzy zawsze są pełnokrwiści. Powieść "Burzliwe czasy" to ostatnia książka noblisty, w której pokazuje los Gwatemali, jednego z państw latynoamerykańskich w kontekście m.in. neokolonialnej polityki międzynarodowej Stanów Zjednoczonych Ameryki, która Amerykę Łacińską i Południową traktuje, jako swoją naturalną strefę wpływów. Akcja powieści rozgrywa się w latach 50. ubiegłego stulecia. Dzieło to opowiada o działaniach duetu Sama Zemmuraya oraz Edwarda Bernaysa.
Pierwszy z nich był multimilionerem, który dorobił się na handlu owocami tropikalnymi w ramach. Jego firma, United Fruits Company, stała się praktycznie monopolistą na rynku dystrybucji bananów (to właśnie dzięki niej pochodzi negatywne określenie "bananowa republika", które oznacza status państw uzależnionych od supermocarstw, przeżartych korupcją, dyspozycyjnych względem wielkich firm międzynarodowych i najczęściej rządzonych przez lokalnych watażków, którzy zdobyli władzę absolutną). Drugi z dżentelmenów to jeden z ojców założycieli naukowego podejścia do public relations.
Obaj różnią się jak ogień i woda. Jeden to biznesmen, który doszedł do swojej pozycji ciężką pracą i nie zawsze uczciwymi metodami, ma maniery gbura, ledwie mówi po angielsku. Drugi to erudyta, autor akademickich pozycji, takich jak jeszcze dzisiaj ceniona przez teoretyków nauk społecznych "Propaganda". Spotkanie obu będzie stanowić olbrzymi problem dla maleńkiej Gwatemali, w której polityka demokratycznie wybranego prezydenta Jose Juan Arevalo i jego następcy Jacobo Arbenza Guzmana stanowi zagrożenie dla zysków koncernu.
W tej sytuacji kierownictwo firmy zawiązuje intrygę, w której jedną z kluczowych ról odegrać ma Martita Borrero Parra - piękna i uwodzicielska miss Gwatemali. To właśnie ona ma za zadanie uwieść Guzmana i dostarczać CIA informacje na temat jego działalności, które finalnie miały skończyć się przewrotem wojskowym.
Michał Nogaś w "Gazecie Wyborczej" pisze o tej książce w następujących słowach: - "<> to nie tylko opowieść o potężnej roli, jaką w polityce odegrać mogą fałszywe informacje, ale także o zakłamaniu, żądzy władzy i fałszywym pojmowaniu zasad demokracji".
Komentarze