Boczonie bez mała już som nad Morzym Czornym i yno czekajom, żeby do nos przilecieć. Trza pedzieć, że latoś jakoś wczas zaczły te swoji wandrowanie. Mondre to som ptoki, bo yno nad londym lecom, kaj czynsto trefiom na ciepłe prondy luftu, kery ich wysoko fest do gory dźwigo i potym se yno skrzidła roztopyrczajom i bez roboty szybujom ku swojim gniozdom. Majom tyż łone swój zygor. Nojwiycyj ich przilatuje kole św. Józefka i na piyrszy dziyń wiosny, ale czynsto sie zdarzi, że piyrszo szpica jest już na swojim gnioździe dużo wcześnij i śniyg ich niyroz zasuje. Nojpryndzyj bez mała pokozoł sie boczoń w 1990 roku kajś na Podkarpaciu. Niy wiym, od kerego roku to jednak rachowali, bo pamiyntom za bajtla, kajś to było w piyńćdziesiontych latach, że już piyrszego marca u nas we wsi sie boczoń pokozoł. Czamu to pamiyntom tak dokładnie? Bo dycko w piyrszego marca robiyli my sie za błozna (niy wiym czamu, ale prima aprilis niy był wtedy modny). Jak sie kery doł nabrać, to śmioli my sie śniego i godali: „piyrszego marca wloz osioł do garca!”.Szli my w tego piyrszego marca do szkoły cołkom grupkom i keroś dziołcha pokazowała na boczoniowe gniozdo kole jednyj chałupy i godo: – Podziwejcie sie do zadku, boczoń na gnioździe już siedzi. Żodyn sie niy obracoł yno wszyjscy na nia ze śmiychym: – Ja, chcesz nos nabrać, pra? Piyrszego marca wloz osioł do garca!Jednak ona durch z powagom godo, że niy cygani, bo rychtyk boczoń stoji na jednyj szłapie w swojim gnioździe. Toż jedyn za drugim zaczli my sie obracać i doprowdy widzieli my tego boczonia stoć na gnioździe, chocioż śniyg wtedy leżoł jeszcze wielkimi hołdami po rantach.Niy wiym jak to latoś bydzie z tymi boczoniami, bo ta ptasio gripa fest zbiyro żniwo i strach mom, że nom wyludniyni grozi. Ani te „becikowe” niy pomoże, jak boczoniow bydzie brakować.UTOPEK
Komentarze