Tyn piyrszy dziyń we szkole to isto kożdy pamiynto! Mamulka kupiła wielgo tyta, a w pojstrzodku było pełno roztomańtych paskudow. Jedne dzieci miały cołki rożek połny, drugie yno do połowki, a ze dołu papiory natkane.
Musieli my prziść do szkoły na osmo, we siyni nom poczytali, do kierej klasy kery pojdzie, bo były aż trzi: a, b, c; potym mamulki łostały, a my szli za naszom paniom. Nom sie trefiła tako starszo rechtorka, cołkiym podano do mojij omy. Pokozała nom, kaj je nasza klasa i dała plan na drugi dziyń. Widziała, że dziecka som wylynkane, bezto nom pedziała, że je babciom łod małego Piotrusia, co tyż idzie dzisioj piyrszy roz do szkoły, yno że we Katowicach. A potym to już sie zaczyno normalne uczyni.
W Żorach były dwie szkoły podstawowe. Jo chodziła do „dwojki”, konsek łod rynku, zaroz wele kościoła a miejskigo parku. We wrześniu tamtego roku była łogromnie piykno pogoda, a tu trza było siedzieć we ławce a jeszcze sie uczyć! Czynsto niy dowałach pozor na lekcji, bo bez łokno mogłach sie dziwać na stary cmyntorz, a tam rosły wielgi stromy, co nojprzod były zielone, potym żołte, czerwione abo bronotne, a we listopadzie cołkiym gołe, bo śnich liście śleciały. Siedziałach we szkole, ale myślami byłach na dworze, bezto niy wiedziałach, co godała nasza rechtorka. Gorzi było po połedniu w doma, bo jo nigdy niy pamiyntała, co je na zadani. Łojcowie mieli sy mnom krziż pański, prawie kożdy dziyń musieli my iść do mojij klasowej kamradki, bo ta dziołcha wszystko dycki wiedziała. W doma mi godali, cobych se śnij wziena przikład, a prawie za to jo i niy przoła, a jedyn roz my sie skuli tego poszarpały. Teroz, jak to spominomy na spotkaniach klasowych, to sie dycki z tego pośmiejymy!
Nasza pani była do nas dobro, ale niy rada słuchała, jak kiery godoł po naszymu. Godała, że gwara to je „zepsuta polszczyzna”, a wszystki ślonskie zwyczaje som nimiecki, a jo niy poradziła spokopić, jak sie i może niy podobać „adwentowy winiec”, co wisioł w łoknie u starki Poloczki!
Na wywiadowkach pani mie kwoliła przed moim łojcem, że piyknie maluja a dobrze godom po polsku, ale roz żech i podpadła. Umiałach już troszka pisać i miałach na zadani domowe łopisać, jak wyglondo moji łożko. Ale nie wiedziałach, jak sie pisze słowo „poduszka”, bo u nos godali zegłowek. Pokombinowałach i napisałach „podłóżka”.
Musza prziznać, że radach chodziła do szkoły, chocioż nikiedy niy było mi do śmiychu: jak żech dostała dwoja (dzisio to je jedynka) abo żech co przeszkrobała, ale tych radosnych dni było jednako wiyncyj.
Komentarze