Roz jedyn przi szkubaniu piyrzo baby zaczły godać ło Dniu Zadusznym, a jo jako dycki nastawiła ucha, bo padały dzieckom, coby my niy słuchali, bo sie bydymy we nocy boć.
Teroz dziecka tyż tak robiom: dziwajom sie na horrory, a potym beczom we nocy ze strachu! Jo tyż, jak żech sie boła, toch wskakiwała mamulce do łożka, bo tam żodne straszki ni miały przistympu.
We Dziyń Zaduszny trza było iść do kościoła, a potym jeszcze na cmyntorz porzykać, ale długo sie tam ni miało siedzieć, bo ludzie wierzili, że w tyn jedyn dziyń wszystki duszyczki mogom prziść nazod na tym świat. Te dobre, co już były we niebie, to yno przichodziły sie podziwać na stare śmieci, ale gorzi było ze tymi, co we czyścu ciyrpieli, bo ci chcieli łod ludzi pomocy, a sie im pokazowali. Ale niy dej Boże spotkać potympiono dusza, bo tako mogła człowiekowi krziwda zrobić! Bezto we tyn wieczor ludzie w doma siedzieli, a ci, co musieli kaj iść abo jechać, omijali krziżowe drogi a cołki czos rzykali za umarłych.
Starka Gołczyno godała, że jak jeji brat chodził ku lipście, to sie dycki u ni zasiedzioł. We tyn dziyń jeji łojce mu godali, coby niy szoł tak poźno, a u nich przenocowoł, bo som Zaduszki, ale łon sie yno łośmioł i łodpedzioł, że sie ani diobła niy boji, a we prziwiarki niy wierzi.
Wyloz konsek za wieś a chnet znod sie na krzyżowych drogach. Już mioł minońć Bożo mynka, kiej patrzi, że pod niom ktoś klynczy. Już chcioł zawołać, coby se chop szpasow niy robił, kiej przed nosym mu wyskoczył drugi staromodnie obleczony panoczek a spytoł sie groźnym głosym: – Wiela dosz za tego tam – a pokozoł pod krziż – sprzedom ci go!
Synka trocha strach loblecioł, bo ze dwoma rabusiami to by se rady niy doł, bezto wysypoł reszta groszy ze kapsy prosto do pazurow tego, co sie pytoł:
– Na, mosz! A dołbyś Bogu ducha winnym ludziom pokoj!
Łoroz cosikej hukło, zaśmierdziało siarom, a wszystek znikło, yny karlus stoł bez kwila na drodze jak łogałuszony, a potym doł sie do biegu, że ani niy wiedzioł, kiej do dom przilecioł.
W nocy śnił mu sie jakiś szczyńśliwy chop a dziynkowoł mu za to, że go łod diobła wykupił. Rano ło wszystkim synek padoł swoji starce, a łona mu poradziła, coby na ta krziżowka poszoł nazod, a wzion se woda świyncono a łopata. Grosiki, co doł diobłowi, leżały na drodze, yny były jakiś łopolone. Nojprzod poświyncił ich wodom, a potym zakopoł pod krziżym.
Komentarze