Pamiyntocie jeszcze, jako to było we kuchyni łod starki? Jaki tam stoło noczyni? Jo to dycki spominom, jak robia porzondki przed świyntami.
Czyńść kuchynnego noczynio łod starki jakimś cudym łobstoła bez drugo wojna, a używali my go potym jeszcze delszy czos. We piyńdziesiontych latach nasza familijo dostala łod miasta pomiyszkani przestawione ze starego sklepowego magazynu. Wygodow tam niy było, po woda trza było chodzić do drugij chałpy, a wylywać do gulika na placu, kaj tyż nom postawili ustymp. Byli my jednako radzi, bo kuchyń była wielgo, choć ciymno, bo miała yny niywielki łokno. Jedna mało izbetka miała starka ze mojom ciotkom Gryjtom, a drugo moji łojce z nami, ale i tak siedziało sie bez cołki dziyń we kuchyni. Bez zima dycki było u nos połno ludzi, co sie prziszli łogrzoć, bo moj tatulek dostowoł deputat wonglowy. Bezto mogli my uwarzić łobiod na blasze, a we wieczor zagrzoć se we piecku.
Na lewo łod dźwiyrzy we naszyj kuchyni stoła drzewiano umywalka. Na nij dwie emaliowane miski, jedna do mycio gymby a rynkow, a drugo na nogi; trzecio starka miała schowano we kochtiszu na pomywani talyrzi a garcow po łobiedzie. Pod umywalkom dycki stoły dwa kible ze czystom wodom a mało konewka. Wedle pod wyszywanym iberhantuchym wisiały rynczniki łod cołkij familiji. Pod ścianom mieli my bifyj ze barwnymi szybkami, a zaroz za nim kochtisz, a nad nim romka ze gywyrcami. W samym rogu była postawiono kachlowo blacha, co na nij szło warzić a we rule piyc. Nad niom dycki schły zieliny na tyj. Naprzeciw dźwiyrzy wisioł krziż, co se go starka ze swojij rodzinnej chałpy prziniosła a pora świyntych łobrozkow. Pod nimi stoła leżanka. Szło sie na nij przespać abo se siednońć, jak stołkow brakło. Pod drugom ścianom, ale bliżyj łokna postawili my stoł a szejść twardych stołkow. Za nimi na ścianie wisiała wyszywano garnitura ze Hansikiym a Gryjtkom. Wielgi zdrzadło było powieszone we rogu wele łokna, wysoko a troszka wiyrchym łodchylone, coby sie człowiek mog cołki łobejrzeć. Ja, jeszcze kalyndorz a żegnaczek – te dwie rzeczy dycki wisiały u nos wele dźwiyrzy! Insze klamoty: drzewiane waniynki na pranie a kompanie, rompla, dziyżka na chlyb, krałzy ze kompotym, mietły, wielgi boncloki a beczka na kapusta były schowane we komorze. Tam my tyż mieli grodza na zimioki. A troszka poźnij kupili my se radio, co miało „magiczny ślyp” i antyna ze drutu.
A teroz se miyszkomy cołkiym inaczyj, ale porzondek tyż jako dycki trzimać trzeba! Kuchynie som małe, momy piec gazowy abo elektryczny, troszka nowomodnego, kuchyńskigo noczynio, a kompiymy się we łazience.
Chocioż teroz momy wiynksze wygody, jo rada tamte stare czasy spominom!
Komentarze