Tak to u nos na Ślonsku godali, jak sie kieryś robił rozszafny. Biydoki tyż mogli miara stracić, jak trza było wystrojić wesele dziołsze, co sie wydowała za wielkigo pamponia abo za jakigo panoczka ze miasta! Nasza ciotka Waleska dycki godała, że „choćby wroblom głowom rok maścić, ale wesele musi być, jak trza”, a napytała na wesele swojij Fridki bez sto ludzi, krom familije. Nic i to niy pomogło, że tako hubno była, bo szwigermuter łod jeji cery i potym dycki przedciepowała, że weselisko było wielki, yno że ludzie przi proznych stołach siedzieli: – Godaliście Waleska, że jodła, picio, bydzie do zabicio, a nojgorzij było głod przetrzimać! Jak starosty przilecieli ze karczmy do dom, to mi chcieli zeżrać wszystki kartofle, co żech we łoszkrabinach świniom uwarziła!
– Musieliście Walidzyno, do tego lichego wina, co wasz stary na stół postawił, naloć świńskij krwie, bo inaczyj by sie tak chopy niy zachowali – odgryzała sie zawdy Waleska.
Ło jejich zwadzie wiedziała cołko wieś, bezto sie ludzie łogromnie dziwowali, jak roz łobie prziszły do kościoła pod rynka a strasznie se prziświodczały, ale to było yny tyn jedyn, jedyny roz, jak sie im narodził długo wyczekiwany wnuczek. W takij zgodzie wytrzimały do krzcin, bo szło przeca ło to, coby malik niy był fest wrzaskliwy, a mogło sie tak stać, jakby sie kto w doma wadził, ale chnet zaś rozpuściły swoja lajera!
Na naszyj ulicy miyszkoł jedyn stary karlus, co mu było już bez sześdziesiont. Jak mu richtik było na miano, tego niy wiym, ale wszyjscy mu Jura godali! Tyn chopeczek był tak łogromnie szporobliwy, że nawet jego włosno siostra godała, że Pon Bog wiedzioł, czamu mu baby niy doł, boby przi nim ze głodu umrzić musiała! Łon sie yno mlykym a kartoflami żywił, ani chleba niy kupowoł, bo dycki godoł, że go niy stać! Ludziom go było żol, bezto wtedy-owdy mu tam i kiery co do jodła przinios. Jak umrził, to jego staro chałpa dostali dalsi przociele Kuliki. Staro Kuliczka godała mojij starce, że Jura mioł nad stołym powieszono garnitura, kaj jego mamulka wyszyła taki słowa: „Ciong łycko, coby stykło dycko” a łon sie tego trzimoł! Było mi już możnej ze dziesiyńć lot, jak Kuliki łobulili ta staro chałpa, bo se chcieli postawić nowo. Pod delinom ze kuchynie znodli wielki miyszek papiorowych piniyndzy, yno że łony były już dość pora lot niyważne! Stary Kulik se w broda pluł, że sie tyż niy kapnoł, co je grane, jak ujek Jura niy chcioł wymiynić tej deliny na nowo, chocioż było w nij pełno dziur!
Komentarze