My, co we mieście miyszkomy, mało ło lesie wiymy. Jedyn roz na lekcyji rysunkow syneczek ze trzecij klasy namalowoł mi trzi stromy a godoł, że to je las. Jak żech sie spytała czamu miyndzy stromami je tak prozno, to mi padoł, że w lesie nic ni ma, krom grzibow, ale potym domalowoł jeszcze wywiorka, ale niy był isty, eli łona rychtik we lesie żyje, bo łon jom widzioł yny we parku. Ni ma sie co dziwować bajtlowi, że tego niy wiedzioł, bo niyjedyn stary tyż by nic ło tym niy padoł. A we lesie tych stworow żyje zatela: roztomańte chroboczki we mechu, we grzibach a we wytlałych pniokach, pod ziymiom som myszy a ryjowki, we lufcie lotajom kopruchy, muszki a myntle roztomańte, czasym sie jelyń pokoże, nikiedy dziko świnia przeleci, kukułka zakuko abo wilga zaśpiywo! To wszystek sie dzieje bez dziyń, a co we nocy? Kto jeszcze nigdy niy był we lesie we nocy, niych choć roz sprobuje i sie przekono: las w nocy godo! Je w nim tak głośno, że sie strachu najeść idzie! Ze poczontku zdo sie, że je cicho, aż we uszach dzwoni, ale potym usłyszycie, jak trzaskajom suche gałonzki a coś idzie, postoji kwilka i już wom mrowce po plecach lotajom, a to isto lezie jaźwiec, a jak wos wywonio, to sie bydzie boł, bardzij niż wy, a chnet pojdzie nazod. Wylynkać to sie możecie lisa abo sowy, bo tym stworom sie łoczy świycom a tak cichuśko sie ruszajom, że ich prawie niy słychać!
Myśla, że już mocie dość straszynio, bezto teroz ze inszej beczki: łopowiym wom, jak las uratowoł mojigo tatulka bez wojna. Wojoki łokopali sie na gryfnej gorce a myśleli se, że bydom mieć troszka pokoj, chocioż front był blisko, ale nic z tego! Jak sie zećmiło, napoczon szczekać sornik, a potym drugi a trzeci. Tatulkowi to podpadło, bo sorniki szczekały jeden wele drugigo, bez to zawołoł kamratow a uciekali i mieli szczyńści, bo za kwila we gorka zaczły walić kanony.
Jedna somsiadka mi godała, jak sie straciła we lesie na Niwach, a niy poradziła śniego wylyźć bez pora godzin. Dziepiyro chopy, co jechali na kołach na Rudziczka, droga i pokozali. A jo wom powiym, że w lesie stracić sie niy idzie, ale musicie dać pozor, z kierej strony żeście do lasa wleźli. Świat mo yno sztyry strony, a reszta wyczytocie po stromach a krzokach, co som jak mapa. Ale najważniysze, żeby tyn las był i żeby nasze wnuki tyż go mogły łoglondać, a eli tak bydzie, to yno łod nos zależy!
Komentarze