Łojciec to była głowa łod familije. Bez niego nic niy szło zrobić, wszyjscy w doma to wiedzieli a sie do tego stosowali! Jak sie co nazgłobiało, to sie szło z tym nojprzod do mamulki, a dziepiyro potym, jak łona na to lyku niy znodła, to do tatulka, ale wtynczos było iste, że bydzie lymps, bo żodyn tatulek się ze dzieckami niy patyczkowoł! Szmary tyż szło dostać, jak se mamulka niy wiedziała ze dzieckami rady, kiej niy pomogło ani grożyni, ani proszyni!
Kożdy łojciec przaje swojim dzieckom, ale ślonski łojciec ze wiyrchu był twardy, ale we pojstrzodku mioł miynki serce! Mój starzik Johan sie załomoł, a płakoł jak mały bajtel, kiej mu umrził piyrszy syneczek Alojzik, co mu ani jeszcze rok niy było! Wiym to łod starki Elzy. Dzieciontka i było ogromnie żol, ale wiynkszo umsztynda miała ze swojim chopeczkiym, co go niy szło bez pora dni uholkać!
Moj drugi starzik Paul, co był fesztrym, mioł tako robota, że wyloz ze chałpy rano, jak wszyjscy spali a nazod prziszoł poźno wieczor, jak dziecka zaś spały! Bezto sie mało nimi zajmowoł, ale jak troszka podrosły, to rod broł ich ze sobom do lasa!
Tatulek łod naszej somsiadki, robił na grubie we Wilchwach, a bez lato jeździł kożdy dziyń do roboty na kole. Do dom przijyżdżoł sie yno wyspać. Skuli tego dziecek prawie wcale niy łoglondoł. Roz na grubie zawołali go do biura, a tam jedna paniczka kozała mu napisać do ceduły, wiela mo dziecek a kiej sie narodzili. Miana pamiyntoł, ale ze tymi latami to już było troszka gorzij!
Moja kuzynka Basia godała mi kiejś, jak łod malutkości łogromnie przoli swojimu tatulkowi. Ujek robił we hucie, a jeszcze sie uczył na kursach, bezto nigdy niy prziszoł do dom przyndzyj jak kole osmej wieczor. Dziecka były jeszcze małe, ale niy chciały iść spać, bo dycki na niego czekały. Jak mu ciotka przigrzoła łobiod, to łone już stoły we raji wele stoła. Kożdy szłopeć lotwiyroł, a ujek ladowoł ze swojigo talyrza, czasami mu tam ani wiela niy łostało, jak wszystkich sztyrech nafutrowoł. Łod tego czasu ciotka warziła bez tydzień łobiod na wieczor!
Teroz te młode tatulki wiyncyj się dzieckami zajmujom, bo chcom trocha pomoc swojim babeczkom, sama to widza po mojim synku!
Przi takim świyncie jo tyż swojigo tatulka spominom, choć go już ni ma z nami dwaścia piyńć lot.
Komentarze