Miyszkoł wtynczos we Żorach taki młody rechtor, co wiela po świecie jeździł. Jedyn roz napytoł se do dom kamrata ze Ameryki. Tyn chop przijechoł ze swoim służoncym, co był nyjgrym. Chnet na drugi dziyń posłoł go na torg nakupić jodła. Nyjger oblyk se bronotny ancug, a na głowa wsadził czorny sztajfhut i tak wystrojony prziszoł na rynek. Piyrszo z kraja stoła buda łod starki Prasołki, co miynsym, wusztami a solom geszeftowała. Tyn czorny chopeczek prziszoł ku ladzie a zaczon macać wyndzonki, co na szpagatach na żerdzi wisiały, bo chcioł se kupić bekon. Jak yno starka to uwidziała, to wrzaskła na caluśki plac: – Dioboł! A prziwaliła borokowi wielkim kitym ze kościom, co go miała prawie pod rynkom.
Nyjger pod bez życio na ziym. Zaroz tyż zleciało sie kupa ludziskow, ale zamiast pomoc borokowi, zaczli medytować. Zgodzili sie ze starom Prasołkom, że to może być przebleczony dioboł, bo cołkiym był podany do tego rogatego, co go we kapliczce na Kościołku namalowoł Gajda.
Dość kwila to trwało, niż sie borok nyjger spamiyntoł a stanoł na nogi, ale jeszcze porzad był bamontny, a we głowie mu trzeszczało, ale za tyn czos przilecieli mu na pomoc pon Amerykon ze żorskim rechtorym, a ludziom nagodali, że tak sie niy godzi łobchodzić ze drugim człowiekiym, a we niydziela na sumie żorzanom jeszcze farorz uszy przeszkroboł!
Pon Amerykon zostoł jeszcze we mieście trzi tydnie, bezto wszyjscy se mogli dobrze tego jego nyjgra łobejrzeć, a dziwowali sie, że łon ni mo na nich ze gorki, yno sie jeszcze do nich śmieje a po swojimu cosikiej godo.
Karlik, starszy brat łod mojigo starzika, łod tego czasu sztyjc medytowoł nad tym, jak by tam do tej Ameryki sie dostać. Bezto po wojsku zaciongnył sie we Hamburgu na szif, co tam pływoł. Za morzym było jednako cołkiym inaczyj, niż se myśloł. Jak prziszoł nazod, padoł łojcom, że wszyndy je chlyb ło dwoch skorkach, a sprawiedliwości nikaj ni ma! Łon po ta mondrość musioł aż tak daleko pojechać. Niy darmo godajom, że nauka kosztuje!
Komentarze